Ciężkie działo samobieżne ISU

Ciężkie działo samobieżne ISU

Nowe typy dział samobieżnych skonstruowano w Związku Radzieckim w połowie II wojny światowej na podwoziu czołgu IS. Wojsko otrzymało dwie odmiany tych wozów — z armatami 122 mm lub haubicoarmatami 152 mm. Działa były bardzo skutecznym sprzętem bojowym, używanym do zwalczania czołgów i niszczenia silnie umocnionych punktów obrony.



Ciężkie działa samobieżne ISU używane były także przez jednostki ludowego Wojska Polskiego w operacji berlińskiej i praskiej.

Dane taktyczno-techniczne:

Ciężar: 46 ton; załoga: 5 osób; wymiary: długość całkowita 9,85 m,
szerokość 3,07 m, wysokość 2,48 m; uzbrojenie: 1 armata 122 mm (lub haubicoarmata 152 mm). 1 przeciwlotniczy karabin maszynowy DSzK 12,7 mm;
pancerz: płyty od 20 do 90 mm grubości; pokonywanie przeszkód: wzniesienia 36°, rowy szerokość 2,7 m, przeszkody wodne do 1,5 m głębokości