Samolot bombowy B-24 Liberator Mk.VI

Samolot bombowy B-24 Liberator Mk.VI

W 1938 roku w amerykańskich zakładach lotniczych Consolidated-Vultee został zaprojektowany pod kierunkiem inż. J. M. Laddona ciężki czterosilnikowy samolot bombowy w układzie górnopłata, o silnym uzbrojeniu obronnym. Prototyp tego samolotu, oznaczony XB-24, oblatano 29 grudnia 1939 roku. Próby prototypu trwały przez cały 1940 rok. Potwierdziły one wysokie walory bojowe samolotu, a także jego dobre właściwości pilotażowe.



Nic też dziwnego, że w związku z toczoną wojną w Europie, lotnictwo amerykańskie (USAAF) zamówiło 33 samoloty tego typu, francuskie 120 samolotów i angielskie 165 samolotów. Serię informacyjną, oznaczoną YB-24, wykonano w 1941 roku. Samoloty te były napędzane 4 silnikami gwiazdowymi Pratt and Whitney R-1830-33 ze sprężarkami napędzanymi mechanicznie przez silniki oraz miały 5 stanowisk strzeleckich z karabinami maszynowymi kal. 7,69 mm. W 1941 roku wyprodukowano również pierwsze seryjne samoloty bombowe B-24A z wielkokalibrowymi karabinami maszynowymi kal. 12,7 mm z tyłu kadłuba oraz wersję B-24B. Wersję B-24B wyposażono w dodatkowe ochronne płyty pancerne dla załogi oraz w silniki gwiazdowe R-1830-41 ze sprężarkami turbinowymi.

Pierwszy samolot tego typu dostarczono lotem do Anglii 4 maja 1941 roku, potem sukcesywnie następne samoloty. Już w czerwcu 1941 roku pod oznaczeniem angielskim Liberator Mk.I weszły one do służby w lotnictwie obrony wybrzeża, część z otrzymanej pierwszej partii samolotów przekazano także towarzystwu komunikacyjnemu BOAC do lotów transatlantyckich. Do końca wojny dostarczono jeszcze z USA dla RAF następujące wersje o oznaczeniach: Liberator Mk.II (oznaczenie amerykańskie B-24C) z podwójnymi karabinami maszynowymi kal. 12,7 mm w wieżyczkach strzeleckich na grzbiecie i z tyłu kadłuba, część samolotów tej wersji przystosowano do przewozu pasażerów i specjalnych osobistości, Liberator Mk.III (B-24D) z górną wieżyczką strzelecką zabudowaną bliżej kabiny pilotów oraz wysuwanym stanowiskiem strzeleckim pod kadłubem, stosowany jako bombowy oraz rozpoznawczo-patrolowy do zwalczania okrętów podwodnych, Liberator Mk.IV z silnikami gwiazdowymi R-1830-45 i nowymi śmigłami zastosowanie jak Mk.III, Liberator Mk.V (B-24G) bez wysuwanej wieży pod kadłubem, późniejsze serie otrzymywały wieżę obrotową z przodu kadłuba z 2 karabinami maszynowymi kal. 12,7 mm, stosowane do wykrywania i zwalczania okrętów podwodnych i do celów specjalnych, Liberator Mk.VI (B-24H i B-24J) różnił się od wersji poprzedniej wyposażeniem i był używany jako bombowy B Mk.VI, z przednią wieżą obrotową, rozpoznawczy i do lotów specjalnych GR Mk.VI, Liberator C Mk.VII (C-87) jako pasażerski dla 25 osób i transportowy, Liberator Mk.VIII stosowany jako bombowy i transportowy, Liberator C Mk.IX (C-87C) wyłącznie jako transportowy. Ogółem sprowadzono do Anglii 1694 samoloty Liberator wszystkich wersji, w tym 122 Mk.V i 390 Mk.VI.

Polskie załogi latały na Liberatorach Mk.V i M.VI w 301 Eskadrze Specjalnego Przeznaczenia, przemianowanej następnie w 1586 tego rodzaju eskadrę, o potem w Pomorskim 301 Dywizjonie Obrońców Warszawy. Na samolotach tych dokonywano zrzutów w Polsce i innych krajach okupowanych skoczków spadochronowych oraz ładunków ze sprzętem wojskowym. W tym celu Liberatory te specjalnie przystosowano do wykonywania tych zadań, zwiększając ich prędkość przelotową oraz zasięg. Pierwsze loty do kraju wykonano w nocy z 17 na 18 października 1943 roku, a ostatnie też w nocy z 26 na 27 grudnia 1944 roku. Łącznie z Liberatorów zrzucono do kraju 78 skoczków-cichociemnych i wiele ton sprzętu wojskowego w odpowiednich zasobnikach.



Samolot B-24 Liberator Mk.VI był siedmio lub ośmioosobowym ciężkim samolotem bombowym lub specjalnego przeznaczenia, górnopłatem z podwójnym usterzeniem kierunku, o konstrukcji metalowej, podwozie trójkołowe z kółkiem przednim wciągane w locie, napęd: 4 silniki gwiazdowe Pratt and Whitney Twin Wasp R-1830-65 o mocy 883 kW (1200 KM) koaży; uzbrojenie: do 10 karabinów maszynowych kal. 12,7 mm rozmieszczonych w wieżach strzeleckich: przedniej, grzbietowej, dolnej wysuwanej i tylnej oraz po obu stronach kadłuba. 4000 kg bomb na zaczepach w komorze bombowej.

Dane techniczne
wymiary: rozpiętość 33,5 m, długość 20,5 m, wysokość 5,5 m,
masy: całkowita (w locie) 29 500 kg, własna 15 500 kg; osiągi: prędkość maks. 46ó km/h,
pułap 8550 m, zasięg 4830 km, zasięg maks. 5500 km.

Tagi: Historia II wojny światowej, amerykańskie samoloty 2 wojny światowej,