Ewakuacja Brytyjskiego złota

Ewakuacja Brytyjskiego złota

Decyzję o przeprowadzeniu tej ściśle tajnej operacji podjął rząd Wielkiej Brytanii na wniosek premiera Winstona Churchilla w połowie czerwca 1940 roku. Klęska Francji była już przesądzona, stawiając Londyn w obliczu śmiertelnego zagrożenia. W Londynie spodziewano się, że po zwycięstwie nad Francją Niemcy mogą zaryzykować inwazję i w razie jej powodzenia, opanują obszar całej Wyspy. Z takim planem wystąpili już niemieccy sztabowcy w Naczelnym Dowództwie Wehrmachtu, ale uzależnili jego realizację od wyników ofensywy powietrznej, która miała zniszczyć lotnictwo brytyjskie i wywołać chaos w systemie obrony, przeciwdesantowej na południowym wybrzeżu Anglii.

Angielscy lotnicy za Kołem Polarnym

źródło: wikipedia HMS Argus

Angielscy lotnicy za Kołem Polarnym

Angielscy piloci wylądowali w środku polarnej nocy na lotnisku pod Murmańskiem, wywołując niemałą sensację wśród radzieckich lotników. Starsi mieszkańcy tego portowego miasta pamiętali jeszcze Anglików jako zbrojnych interwentów, czynnie występujących przeciwko rewolucji bolszewickiej. Upłynęło ponad dwadzieścia lat, ale mapa świata zmieniła swe oblicze i oto przybyli na Daleką Północ po raz drugi, ale w innym już charakterze, po prostu jako sprzymierzeńcy w walce ze wspólnym wrogiem. Wystartowali z lotniskowca HMS „Argus", stojącego na redzie w otoczeniu eskortowych niszczycieli z banderą Royal Navy, i po kilku minutach osiągnęli cel: specjalnie dla nich przygotowane lotnisko polowe Vajenga.