Pierwszy wypad Scharnhorsta i Gneisenau
W dniu 22 stycznia 1941 roku niemieckie okręty liniowe „Scharnhorst” i „Gneisenau” wyruszyły na Atlantyk do działań krążowniczych przeciwko żegludze alianckiej. Po raz pierwszy próbowały się tam przedostać już 28 grudnia 1940 roku lecz zawróciły po kilku dniach do bazy. Tym razem ominęły brytyjskie okręty patrolowe i operowały na Atlantyku do 22 marca 1941 roku. Z pierwszym konwojem alianckim zetknęły się 8 lutego, ale ponieważ osłaniał go okręt liniowy „Ramillies", dowódca zespołu wiceadmirał G. Lűtjens, nie chcąc wdawać się w walkę, zrezygnował z ataków na transportowce. 22 lutego zatopiły 5 samotnie podążających statków, a w następnych dniach dalszych 17.
Działania ich w poważnym stopniu zdezorganizowały żeglugę aliancką, a silna flota brytyjska nie mogła ich odnaleźć i zniszczyć. Obecność okrętów liniowych na Atlantyku ułatwiała działania przebywającemu tam już pancernikowi „kieszonkowemu" „Admirał Scheer". Z obecności ich na oceanie i skoncentrowania na nich uwagi admiralicji brytyjskiej skorzystał także krążownik ciężki „Admirał Hipper", który 1 lutego 1941 roku opuścił Brest i operując do 13 tegoż miesiąca w rejonie na zachód od Zatoki Biskajskiej zatopił 8 transportowców. 22 marca obydwa okręty liniowe zawinęły również do Brestu. Był to pierwszy zespołowy wypad, niemieckich okrętów korsarskich przeciwko żegludze alianckiej zgodnie z udoskonaloną taktyką działań dużych okrętów niemieckich na oceanicznych liniach komunikacyjnych.
Tagi: historia II wojny światowej, wojna na morzu, niemieckie okręty liniowe,
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz