Japoński myśliwiec A5M

Mitsubishi A5M (Myśliwiec Typ 96) nazwany przez aliantów Claude, został zaprojektowany przez zespół pod kierownictwem Jiro Hirokoshi w układzie dolnopłata ze stałym podwoziem. Oblot prototypu miał miejsce 4 lutego 1935 roku w Kagamigahara. Płatowiec ze skrzydłem w kształcie płaskiej litery ''W", napędzany był 500-konnym silnikiem Nakajima Kotobuki. Opracowano jeszcze cztery prototypy z różnymi silnikami Nakajima i Mitsubishi.

Japoński myśliwiec Ki-10

KAWASAKI Ki-10 Perry

KAWASAKI Ki-10 Perry (Myśliwiec Typ 95) zaprojektowany przez głównego inżyniera Kawasaki Heavy Industries Takeo Doi przy udziale Isamu Imachi. W marcu 1935 roku zbudowano pierwszy prototyp, zaś we wrześniu skierowano do produkcji jako myśliwiec Typ 95. Był to pierwszy seryjny myśliwiec lotnictwa armii, skonstruowany przez Japończyków samodzielnie. Do października 1937 roku zbudowano 300 egz. Ki10, a następnie zaczęto produkcję zmodernizowanego Ki10-II, którego do grudnia 1938 roku wyprodukowano 280 sztuk.

Nakajima Ki-84

Zdobyczny Ki-84

Japoński myśliwiec Nakajima Ki-84 Hayate (Huragan) w kodzie alianckim noszący oznaczenie „Frank”. Był to najlepszy z japońskich samolotów myśliwskich opracowanych przez T. Koyama. Pierwszy lot prototypem wykonano w marcu 1943 roku a pierwsze samoloty do jednostek trafiły w kwietniu 1944 roku. Myśliwiec ten został zaprojektowany w celu zastąpienia myśliwców Ki-43 oraz Ki-44

Japoński myśliwiec J2M3 Raiden

Myśliwiec J2M3 Raiden

Historia konstrukcji tego myśliwca zaczęła się w październiku 1938-go roku gdy naczelny inżynier firmy Mitsubishi, Jiro Horikoshi (projektant samolotu A6M Zero), przeprowadził rozmowy wstępne z przedstawicielami lotnictwa marynarki na temat zaprojektowania myśliwca przechwytującego operującego z lotnisk na lądzie. Fakt że proponowany samolot bardzo odbiegał od dotychczasowych samolotów używanych przez JNAF oraz główny nacisk położony na projekt samolotu A6M Zero spowodował że propozycja Mitsubishi została odłożona na półkę.

Samolot myśliwski Mig-3 cz.1

Samolot myśliwski Mig-3 cz.1

W listopadzie 1939 roku powstało w ZSRR nowe biuro konstrukcyjne, którego kierownikiem został inż. Artiom I. Mikojan, a obliczeniowcem i jego zastępcą inż. Michaił Gurewicz. Biuro to powstało do projektowania szybkich samolotów myśliwskich operujących na wysokościach powyżej 6000 m. Projekt takiego samolotu zaczęto opracowywać już w grudniu 1939 roku.

Samolot myśliwski Jak-1M cz.1

Samolot myśliwski Jak-1M

W pierwszej połowie 1939 roku władze ZSRR zleciły konstruktorom lotniczym zaprojektowanie nowoczesnych samolotów myśliwskich o dużej prędkości i zwrotności. W najlepszej sytuacji znalazło się biuro konstrukcyjne Aleksandra Jakowlewa, które projekt wstępny takiego samolotu wykonało już w końcu 1938 roku. Szybko uporano się z projektem szczegółowym i po zatwierdzeniu go przez dowództwo lotnictwa przystąpiono do budowy prototypu oznaczonego I-26, w układzie dolnopłata z wciąganym podwoziem.

Samolot myśliwski I-153M-62 cz.2

Samolot myśliwski I-153M-62

Produkowane seryjnie w ZSRR do końca 1936 roku dwupłatowe samoloty myśliwskie I-153 były wprowadzane sukcesywnie do jednostek radzieckiego lotnictwa wojskowego już na początku 1939 roku. Sprawdzano ich przydatność w pozorowanych walkach powietrznych na różnych ćwiczeniach wojskowych. Myśliwce I-153 potwierdzały swoje walory dość dużą prędkość maksymalną oraz dobra zwrotność.

Samolot myśliwski I-153 M-62

Samolot myśliwski I-153 M-62

Doświadczenia uzyskane z samolotami myśliwskimi I-15 i I-15bis w walkach w Hiszpanii wykazały, iż warto dalej prowadzić prace nad rozwojem konstrukcji i wyposażenia myśliwców w układzie dwupłata ze względu na ich dobrą zwrotność. Dlatego też dowództwo lotnictwa ZSRR zleciło zespołowi Nikołaja Polikarpowa zbudowanie nowego myśliwca w tym układzie o osiągach zbliżonych do osiągów myśliwców w układzie dołnopłata.

Samolot myśliwski ŁaGG-3 cz.2

Samolot myśliwski ŁaGG-3 

Produkowany seryjnie w latach 1941-1943 radziecki samolot myśliwski ŁaGG-3 był stale udoskonalany. Już w 1940 roku zainstalowano na nim turbosprężarkę TK doładowującą silnik WK-105P na większych wysokościach lotu. Pracowano takie usilnie nad zmniejszeniem masy własnej samolotu i nadal poszukiwano najskuteczniejszego wariantu uzbrojenia strzeleckiego.

Samolot myśliwski ŁaGG-3

Samolot myśliwski ŁaGG-3

W 1938 roku na polecenie najwyższych władz ZSRR kilka zespołów konstrukcyjnych w Związku Radzieckim przystąpiło do opracowania projektów nowoczesnych, szybkich samolotów myśliwskich, mających zastąpić w najbliższej przyszłości wysłużone myśliwce I-15, I-153, I-16. Już w drugiej połowie 1938 roku opracowano takie projekty i przedstawiono do akceptacji Komitetowi Obrony ZSRR. Komitet wybrał trzy projekty wykonane przez zespoły A. S. Jakowlewa, S.A. Ławoczkina i A. I. Mikojana i zezwolił na ich ostateczne dopracowanie i budowę prototypów.

Nakajima Ki-44-IIc”Shoki”

Nakajima Ki-44-IIc ”Shoki”

Pierwszy japoński myśliwiec przechwytujący powstawał niemal równocześnie z projektem samolotu Ki-43 'Hayabusa' (Oscar). W odróżnieniu jednak od Hayabusy gdzie zgodnie z japońską doktryną główny nacisk położony był na zwrotność samolotu, projekt Shoki był jak na japońskie warunki rewolucyjny Po raz pierwszy w założeniach projektowych nowego myśliwca nie pojawiło się słowo 'zwrotność".

Messerschmitt Me 109G-6 Gustaw

Messerschmitt Me 109G-6 Gustaw

Samolot myśliwski Messerschmitt Me 109 niewątpliwie należał do jednych z najbardziej znanych samolotów drugiej wojny światowej. Używany nieprzerwanie od początku do końca wojny stał się jednym z symboli niemieckiej Luftwaffe. Historia tego nieszablonowego samolotu sięga 1934 roku. W rozgrywanym wówczas IV międzynarodowym turnieju samolotów turystycznych (Challenge) w Warszawie Niemcy zaprezentowali oryginalny samolot zawodniczy Me 108. Była to nowoczesna konstrukcja, w której zastosowano szereg nowości technicznych i technologicznych.

Samolot myśliwski PZL P-11c

Samolot myśliwski PZL P-11c

Samolot ten powstał na zamówienia Departamentu Aeronautyki Ministerstwa Spraw Wojskowych, które zażądało zbudowania maszyny pościgowej o lepszych osiągach od
PZL P-7a. Pierwszy prototyp PZL P-11/I oblatano w sierpniu 1931 roku. Był on napędzany silnikiem Jupiter VII 9 Asb bez osłon, a później z wąskim pierścieniem Townenda i owiewkami za cylindrami. Prototyp zademonstrowano w grudniu 1931 roku w Rumunii, a potem w Turcji, gdzie na Konkursie Samolotów Myśliwskich w Istambule zdystansował samoloty Curtiss, Smolik 31 i Dewoitine 53.

Samolot bombowy PZL-37B Łoś

Samolot bombowy PZL-37B Łoś

W 1934 roku podjęto decyzję wyposażenia polskiego lotnictwa wojskowego w nowoczesne dwusilnikowe samoloty bombowe. Wiosną 1934 roku projekt takiego samolotu o konstrukcji całkowicie metalowej i prędkości lotu ok. 400 km/h opracował Inż. Jerzy Dąbrowski. Prototyp oblatał w ostatnich dniach czerwca 1936 roku J. Widawski na lotnisku Okęcie. Podczas prób zauważono m.in. drgania tyłu kadłuba, małą skuteczność sterów i grzanie się silników.

Wodnosamolot Lublin R-XIII ter

Wodnosamolot Lublin R-XIII ter

W dniu 5 maja 1933 roku Morski Dywizjon lotniczy zamówił 10 egzemplarzy samolotu R-XIII ter/ hydro na pływakach metalowych Short i 5 kompletów wymiennych podwozi kołowych i jednego metalowego śmigła. Wodnosamoloty te były odpowiednikiem wersji lądowej R-XIIID. Dostarczano je sukcesywnie do połowy 1934 roku. W tym samym czasie 23 maja 1934 roku sporządzono nową urnowe na dostawę 6 wodnosamolotów w wersji R-XIIIG/ hydro. Wersja ta tylko nieznacznie różniła się od wersji R-XIII ter/hydro.

Największy radziecki bombowiec Pe-8

Największy radziecki bombowiec Pe-8

Prototyp tego samolotu, opracowano w 1936 rodu w biurze konstrukcyjnym gen. Andreja Nikołajewicza Tupolewa, początkowo był on oznaczony symbolem TB-7 (ANT-42). W 1942 roku został on zmodyfikowany i otrzymał nazwę Pe-8, dla uczczenia zmarłego w tym samym roku inż. Petlakowa, pod którego kierunkiem udoskonalono ten typ.

Samolot szkolno-treningowy UT-2

Samolot szkolno-treningowy UT-2

Zbudowany w ZSRR w drugiej połowie lat trzydziestych samolot szkolno-treningowy UT-2 miał kilka odmian i wersji specjalnych. Pierwszą z nich była trzymiejscowa odmiana turystyczna AIR-11, zbudowana w końcu 1936 roku w jednym egzemplarzu z powodu braku odpowiedniego silnika. AIR-11 był napędzany silnikiem Gipsy Major o mocy 88 kW (120 KM) i wyposażony w zakrytą kabinę. Na samolocie tym latał m.in. konstruktor S. Iljuszyn z Moskwy do wytwórni swych samolotów.

Samolot myśliwski Defiant Mk.I

Samolot myśliwski Defiant Mk.I

W połowie lat trzydziestych dowództwo RAF zdecydowało się na zamówienie dwu miejscowego samolotu myśliwskiego bez uzbrojenia stałego, ale z silnym uzbrojeniem w postaci sprzężonych karabinów maszynowych w wieży obrotowej obracanej o 360 st. Tak uzbrojony samolot, według koncepcji ekspertów, nadawałby się do atakowania bombowców nieprzyjaciela od spodu, czyli w miejsce najsłabiej bronione. Zbudowania takiego samolotu podjęła się wytwórnia Boulton Paul, produkująca wieże obrotowe z uzbrojeniem dla bombowców.

Samolot myśliwski Beaufighter MK. VI F

Samolot myśliwski Beaufighter MK. VI F

Z powodu niezbyt dobrych właściwości lotno-pilotażowych nocnego myśliwca Beaufighter Mk.IIF - w biurze konstrukcyjnym wytwórni Bristol opracowano nową wersję tego samolotu oznaczoną Mk.VIF. Konstrukcję tej wersji oparto na konstrukcji wersji podstawowej Mk.IF, zmieniono nieco kształt usterzenia poziomego i pionowego oraz powrócono do napędu samolotu silnikami gwiazdowymi. Samolot otrzymał również zmodyfikowane uzbrojenie, które mogło być stosowane w czterech wariantach.

Marcel Bloch MB-151

Marcel Bloch MB-151

Samolot ten, konstrukcji całkowicie metalowej, powstał jako jeden z kilku typów myśliwców w wyniku długotrwałego rozwoju kolejnych prototypów. Oblot nastąpił 18 sierpnia 1938 roku i w wyniku prób odbiorczych samolot został skierowany do produkcji seryjnej we francuskim koncernie SNCASO w liczbie 144 egzemplarzy, z których 25 przeznaczono na eksport do Grecji (zdążono dostarczyć tylko 9). Napęd samolotu stanowił silnik Gnóme-Rhóne GR14N-35, mocy 600 kW (815 KM), 14-cylindrowy w układzie podwójnej gwiazdy, napędzający trójłopatowe śmigło tej samej firmy. Uzbrojenie składało się z czterech karabinów maszynowych kalibru 7,5 mm (w wersji greckiej prawdopodobnie 7,9 mm).