Rozkaz Marszałka

Rozkaz Naczelnego Wodza do wojsk po przejściu granicy

Żołnierze!

Najazd bolszewicki na Polskę nastąpił w czasie wykonywania przez nasze wojska manewru, którego celem było skoncentrowanie się w południowowschodniej części Polski tak, by mając dla otrzymywania zaopatrzenia i materiału wojennego komunikację i łączność przez Rumunię z Francją i Anglią móc dalej prowadzić wojnę.

Najazd bolszewicki uniemożliwił wykonanie tego planu.

Operacja Wasserkante Bombardowanie Warszawy 25 września 1939 roku

Operacja Wasserkante

To było niemieckie bombardowanie Warszawy, stolicy Polski, jako decydujący ostatni element w niemieckim oblężeniu Warszawy w czasie Wojny Obronnej Polski w dniu 25 września 1939 r.

Oblężenie Warszawy obejmowało wielkie bombardowania miasta przez Luftwaffe od 1 września 1939 roku. Walka na lądzie rozpoczęła się 8 września, kiedy to pierwsze niemieckie jednostki pancerne dotarły do Woli i na południowo-zachodnie przedmieścia miasta. Tu zatrzymano niemiecką ofensywę, a wkrótce potem Warszawa została oblężona. Oblężenie trwało do 28 września, kiedy to polski garnizon pod dowództwem generała dywizji Waleriana Czumy poddał się. Następnego dnia z miasta wyszło około 100 000 polskich żołnierzy i zostało wziętych do ​​niewoli. 1 października siły niemieckie wkroczyły do ​​Warszawy.

Bombardowanie Warszawy 1939

Bombardowanie Warszawy 1939

Bombardowanie Warszawy w czasie II wojny światowej odnosi się do kampanii bombardowania Warszawy przez niemiecką Luftwaffe w czasie oblężenia Warszawy w czasie inwazji na Polskę w roku 1939. To również może odnosić się do niemieckich nalotów podczas Powstania Warszawskiego w 1944 roku W trakcie wojny około 84% miasta zostało zniszczone z powodu niemieckich masowych bombardowań, ciężkiego ostrzału artyleryjskiego i planowanej kampanii zburzenia miasta.

Bitwa pod Kobryniem

Bitwa pod Kobryniem

Bitwa pod Kobryniem była jedną z bitew podczas inwazji na Polskę przez hitlerowskie Niemcy. Bitwa odbyła się między 14 września a 18 września 1939 roku między niemieckim XIX Korpusem Pancernym gen. Heinza Guderiana a improwizowaną 60 dywizją piechoty "Kobryń" pułkownika Adama Eplera. Walka toczyła się równolegle z bitwą pod Brześciem Litewskim.

Po przebiciu się przez polską obronę w bitwie pod Wizną, siły niemieckie pod dowództwem generała Heinza Guderiana ruszyły w kierunku Brześcia, Kowla i Kobrynia. Ich celem było przecięcie terytorium Polski na dwie części i sparaliżowanie polskich prób zorganizowania linii obrony na wschód od Bugu.

Bitwa o Brześć 1939

źródło: wikipedia

Bitwa o Brześć 1939

Bitwa pod Brześciem Litewskim była bitwą II wojny światowej z udziałem sił niemieckich i polskich, która odbyła się w dniach 14-17 września 1939 roku w pobliżu miasta Brześć. Po trzech dniach ciężkich walk o twierdzę w Brześciu, Niemcy zdobyli twierdzę i Polacy wycofali się.

Początkowo wojska polskie nie planowały obrony starej twierdzy w Brześciu. Miasto znajdowało się głęboko za polskimi liniami i było postrzegane jako centrum zaopatrzeniowe i centrum organizacyjne, a nie fort frontowy. Jednak po bitwach w Mławie i Wiznie niemiecki XIX Korpus Pancerny pod dowództwem generała Heinza Guderiana przebił się przez polskie linie i popędził na południe, aby flankować Warszawę ze wschodu i przeciąć Polskę na dwie części.

Bitwa w Borach Tucholskich

Bitwa w Borach Tucholskich

Bitwa w Borach Tucholskich odnosi się do jednej z pierwszych bitew II wojny światowej podczas inwazji na Polskę w 1939. Bitwa rozpoczęła się 1 września i zakończyła się 5 września dużym niemieckim zwycięstwem. Z powodu braku koordynacji i złego dowodzenia siłami po stronie polskiej oraz niemieckiej przewagi liczebnej i taktycznej, Niemcom udało się sparaliżować działania Polskiej Armii Pomorze i połączyć lądowe Niemcy z Prusami Wschodnimi, przedzierając się przez Korytarz Polski. Walka toczyła się wbrew woli dowódcy Armii Pomorze gen. Władysława Bortnowskiego, który uważał, że korytarza nie należy bronić i kilkakrotnie prosił o pozwolenie na wycofanie swoich jednostek z korytarza.

Bory Tucholskie położone w Prusach Zachodnich od 1920 roku od traktatu wersalskiego przyznany Polsce i nazwany Korytarzem Polskim, jest duży obszar lasu. Ze względu na trudno dostępny teren był postrzegany przez Polaków jako dobry teren obronny. Z drugiej strony oddziały niemieckie miały tam swój poligon Truppenübungsplatz Gruppe aż do 1919 roku i znały go, podobnie jak HeinzGuderian, który urodził się w pobliskim Kulm.

Bitwa o Wilno 1939

Obrona Wilna 1939

Obrona Wilna została stoczona przez wojska polskie przeciwko sowieckiej inwazji na Polskę w 1939 roku, którą nastąpiła w wyniku niemieckiej inwazji na Polskę zgodnie z paktem Ribbentrop-Mołotow. W dniach 18-19 września siły radzieckie przejęły Wilno. Siły polskie, skoncentrowane na zachodzie, były stosunkowo słabe na wschodzie. Dowódcy polscy, nie mając pewności, czy aktywnie przeciwstawiać się wejściu Sowietów do Polski, nie wykorzystali pełnych możliwości obronnych miasta i pobliskich fortyfikacji, chociaż wynik bitwy nie byłby prawdopodobnie inny, biorąc pod uwagę przytłaczającą sowiecką przewagę liczebną.

Bitwa o Łódź 1939

Bitwa o Łódź 1939

Bitwa pod Łodzią toczyła się 6-8 września 1939 roku pomiędzy wojskami Polski i hitlerowskich Niemiec w II wojnie światowej podczas inwazji na Polskę . Siłami polskimi dowodził generał Juliusz Rómmel.

Niemiecka agresja była przewidywana przez Polaków od wiosny 1939 roku, kiedy Polska odmówiła przystąpienia do paktu Osi przeciwko Związkowi Radzieckiemu. Strategia Polski podczas prognozowanej wojny opierała się na założeniu początkowego niemieckiego ataku i zmuszenie Francji i Wielką Brytanię do ogłoszenia wojny przeciwko Niemcom, a następnie do przeprowadzenia odwrotu bojowego na rumuński przyczółek.

Bitwa o Lwów 1939

wikipedia, polskie działo pod Lwowem

Bitwa o Lwów 1939

Bitwa pod Lwowem czasami nazywana także Oblężeniem Lwowa była bitwą II wojny światowej o kontrolę nad polskim miastem Lwowem pomiędzy Wojskiem Polskim a Wehrmachtem i Armią Czerwoną . Miasto było postrzegane jako klucz do tak zwanego rumuńskiego przyczółka i było bronione za wszelką cenę.

Początkowo miasto Lwów miało być nie bronione, ponieważ uważano że jest położone zbyt głęboko za polskimi liniami i jest zbyt ważne, aby zniszczyć polską kulturą podczas działań wojennych. Jednak szybkie tempo niemieckiej inwazji i prawie całkowity rozpad polskiej Armii Prusy po bitwie łódzkiej spowodowały, że miasto było zagrożone niemieckim atakiem. 7 września 1939 roku Generał Władysław Langner zaczął organizować obronę miasta.

Bitwa o Kępę Oksywską

źródło: wikipedia

Bitwa o Kępę Oksywską

Bitwa o Kępę Oksywską miała miejsce na Oksywiu obrzeżach miasta Gdyni pomiędzy 10 września a 19 września 1939. Bitwa stoczona przez wojska polskie i niemiecki Wehrmacht, była częścią kampanii  wrześniowej podczas II wojny światowej . Była to jedna z najkrwawszych bitew kampanii, z polskimi stratami sięgającymi ok. 14% wszystkich zaangażowanych sił.

Obrona Helu

Obrona Helu 1939

Obrona Helu była jedną z najdłuższych bitew podczas Niemieckiej inwazji na Polskę podczas II wojny światowej. Półwysep Helski, razem z miastem Hel, był gniazdem oporu Polskiej Armii, który opierał się najdłużej przeciwko inwazji niemieckiej. Około 2800 żołnierzy Rejonu Umocnionego Hel (Helski Rejon Umocniony), część Grupy obrony wybrzeża (Grupa Obrony Wybrzeża) pod dowództwem Włodzimierza Steyera, broniło teren przed przeważającymi siłami od 9 września do 2 października 1939, kiedy nastąpiła kapitulacja.

Fortyfikacje na terenie Polski

Fortyfikacje na terenie Polski

W czasie pomiędzy I a II Wojną Światową a także podczas wojny w latach 1939-1945 to czas wzmożonej budowy fortyfikacji na terenach obecnej jak i przedwojennej Polski. Tym razem dominowały obszary warowne z umocnionymi punktami obronnymi. Fortyfikacje budowało samo odrodzone państwo polskie wzdłuż swoich granic, ustalonych w wyniku działań politycznych i zbrojnych, a nie w oparciu o naturalne granice geograficzne.

Reduty Września Hel

Reduty Września Hel

Nocą z dnia 27 na 28 września 1939 roku odebrano na Helu radiodepeszę z Warszawy, nadaną okrętowym szyfrem: „Ze względu na ciężkie położenie i wyjątkową nędzę i biedę cywilnej ludności stolicy Warszawa kapituluje donosił gen. Juliusz Rómmel. Zostawiam Panu Admirałowi decyzję odnośnie Helu, jednakże niepożądany jest zbyteczny rozlew krwi".

Hel odpowiedział: Walczymy dalej. Nierozumni straceńcy? Jeśli tak, to za nierozumny w ogóle należałoby uznać fakt, że Polska jako pierwsza ośmieliła się powiedzieć Hitlerowi: „NIE!" i stanąć do walki.

Polski Fiat 621

Polski Fiat 621

Na początku lat 30-tych, kiedy po rozpoczęciu produkcji okazało się, że samochód ciężarowy Ursus A nie najlepiej dostosowany jest dla potrzeb wojska, postanowiono poszukać takiej firmy produkującej samochody, której wyroby mogłyby spełniać wszelkie wymagania stawiane przez wojsko. W końcu postanowiono podpisać umowę z włoską firmą FIAT na produkcję kilku typów samochodów w Polsce. Umowę z FIAT-em podpisały 21-09-1931 roku Państwowe Zakłady Inżynieryjne w Warszawie (PZInż.) podległe Ministerstwu Spraw Wojskowych. Umowa podpisana została na 10 lat i dotyczyła uruchomienia produkcji samochodów Polski Fiat 508, 621L i 621R. Samochody Polski Fiat 621 rozpoczęto produkować seryjnie na początku 1935 roku, a ich produkcja trwała nieprzerwanie aż do wybuchu wojny.

Fortyfikacje n Górnym Śląsku

Fortyfikacje n Górnym Śląsku

W kierownictwie robót fortyfikacyjnych ma Śląsku liczono się z tym, ze całkowite ukrycie podjętej inwestycji obronnej będzie od początku utrudnione, a w miarę jej rozwoju wręcz niemożliwe. Ścisłą tajemnicę mogły stanowić jedynie właściwości techniczne i taktyczne, zawarte w setkach różnych dokumentów i schematów. Nikt jednak nie wątpił, że przeciwnik od razu zwróci uwagę na obecność dosyć licznych ekip budowlanych w polu, a tych w żaden sposób nie dało się ukryć. Niemców na ziemi śląskiej było wtedy niemało, tworzyli enklawę wewnętrznie zwartą, pewną siebie i bardzo aktywną w interesie oczywiście Berlina. Wśród nich hitlerowska Abwehra miała swoich współpracowników, oni stali się jej dywersyjnym narzędziem, spełniając rolę „piątej kolumny" w dniach najazdu na Polskę.

Zakup wodnopłatowców Cant Z-506B

Zakup wodnopłatowców Cant Z-506B

Przez wiele lat Morski Dywizjon Lotniczy odczuwał brak odpowiednich samolotów, dokładniej rzecz biorąc wodnopłatowców torpedowych i bombowych, niezbędnych do stawionych mu zadań w strefie wybrzeża i otwartego morza. Sprzęt zakupiony we Francji w początkowym okresie niepodległości prezentował przeciętną klasę i co
najwyżej mógł być wykorzystywany do lotów patrolowych i płytkiego rozpoznania.

Polskie lotnictwo we wrześniu 1939 roku

Polskie lotnictwo we wrześniu 1939 roku

Wojna Obronna Polski we wrześniu 1939 roku była wojną najbardziej polską, toczoną do korca wyłącznie własnymi siłami. Żołnierze polscy zmagali się z przeważającymi siłami wroga sami, walcząc z honorem aż do wyczerpania wszystkich posiadanych środków i możliwości. Spełniali swój patriotyczny obowiązek również polscy lotnicy. Tuż przed wybuchem wojny polskie lotnictwo wojskowe dysponowało sprzętem znacznie ustępującym jakością i osiągami sprzętowi niemieckiemu, poza samolotami bombowymi PZL-37 Łoś, które należały wówczas do najlepszych w świecie.

Polskie lotnictwo we wrześniu 1939

Polskie lotnictwo we wrześniu 1939

Na krótko przed wybuchem II wojny światowej polskie lotnictwo wojskowe było zorganizowane w sześć pułków lotniczych. W nocy z 23 na 24 sierpnia 1939 r., zgodnie z planem użycia lotnictwa na wypadek wojny, zarządzono mobilizację alarmową jednostek lotnictwa i OPL. Z tą chwilą pułki lotnicze zostały zlikwidowane, a w ich miejsce powstały bazy lotnicze.

Tworzenie wojska polskiego we Francji

Tworzenie wojska polskiego we Francji

Po przegranej wojnie obronnej wielu polskich żołnierzy opuściło kraj. Nie chcieli oni jednak składać broni i pragnęli nadal kontynuować walkę z niemieckim wrogiem. Uciekali więc na terytorium Rumunii i Węgier, a stamtąd przedostawali się do Francji. To właśnie w tym kraju zaczęły działać emigracyjne władze polskie, a ich głównym celem było powołanie polskich sił zbrojnych mogących przystąpić do walki z Niemcami po stronie Francji. Francuzi odnosili się z dużą rezerwą do tego pomysłu.

Zdrada sojuszników

Zdrada sojuszników

23 sierpnia 1939 r. podpisano pakt między HI Rzeszą a ZSRR. Nie był znany - a i nadal powszechnie nie jest - fakt mówiący o przekazaniu treści niemiecko-sowieckiej umowy zachodnim mocarstwom światowym przez niemieckiego ambasadora w Moskwie (Hans von Herwerth) już w dniu podpisania tego paktu. Jakże dużo mówi to wydarzenie! Nasi alianci doskonale wiedzieli, co będzie z Rzeczypospolitą we wrześniu 1939 roku. Zachowali treści wspomnianej umowy w tajemnicy.