Samolot myśliwski Defiant Mk.I
W połowie lat trzydziestych dowództwo RAF zdecydowało się na zamówienie dwu miejscowego samolotu myśliwskiego bez uzbrojenia stałego, ale z silnym uzbrojeniem w postaci sprzężonych karabinów maszynowych w wieży obrotowej obracanej o 360 st. Tak uzbrojony samolot, według koncepcji ekspertów, nadawałby się do atakowania bombowców nieprzyjaciela od spodu, czyli w miejsce najsłabiej bronione. Zbudowania takiego samolotu podjęła się wytwórnia Boulton Paul, produkująca wieże obrotowe z uzbrojeniem dla bombowców.
Prototyp o nazwie Defiant (prowokujący) oblatano 11 sierpnia 1937 roku. Zaprojektował go inż. J. D. North. Po próbach samolot skierowano do produkcji seryjnej. Pierwszy lot samolotu wersji Mk.I produkowanego seryjnie, napędzanego silnikiem tłokowym Merlin III nastąpił 30 lipca 1939 roku. Podczas prób eksploatacyjnych i testów porównawczych z myśliwcem Hawker Hurricane ujawniono słabe strony Defiantów. Były one mniej zwrotne, miały mniejszą prędkość wznoszenia od Hurrican’ów. Ponadto do skutecznego użycia uzbrojenia niezbędna była dobra współpraca między pilotem i strzelcem pokładowym. Pilot musiał tak manewrować samolotem, aby ten przyjął możliwie szybko pozycję najbardziej dogodną do prowadzenia ognia przez strzelca w wieży obrotowej.
Jesienią 1941 roku pojawiły się Defianty Mk.IA wyposażone w radar AI Mk.4 używane w charakterze myśliwców nocnych. Od lutego 1941 roku dostarczano seryjne Defianty Mk.II napędzane silnikami tłokowymi Merlin XX o mocy 926 kW (1260 KM) i wyposażone w doskonalszą aparaturę radarową AI Mk.6, przystosowane do działania w nocy. Ogółem we wszystkich wersjach wyprodukowano 1064 samoloty.
W dywizjonach myśliwskich RAF Defianty Mk.I znalazły się w grudniu 1939 roku. W akcji bojowej po raz pierwszy wzięły udział 12 maja 1940 roku, w której zestrzelono 1 samolot niemiecki Ju-88. Największy sukces na Defiantach Mk.I odnieśli piloci angielscy podczas osłony ewakuowanych wojsk z Dunkierki, zestrzeliwując 65 bombowców hitlerowskich. W czerwcu i lipcu 1940 roku. Defianty znajdowały się na wyposażeniu dywizjonów 141 i 264. Wzięły udział krótko w Bitwie o Anglię, ale na skutek dużych strat (piloci niemieccy poznawszy ich właściwości atakowali je od przodu, uzyskując łatwe zwycięstwa) od sierpnia stosowano je wyłącznie w charakterze myśliwców nocnych, naprowadzanych przez radio na cel. Potem wyposażono je w aparaturę radarową. Od połowy 1942 roku używano je wyłącznie w ratownictwie morskim, do szkolenia i holowania celów powietrznych.
Z samolotami Boulton Paul Defiant Mk.I piloci polscy zetknęli się w 307 Nocnym Dywizjonie Myśliwskim „Puchaczy Lwowskich" sformowanym 5 września 1940 roku. Gotowość bojową dywizjon osiągnął w grudniu 1940 roku, ale pierwszy sukces osiągnęła polska załoga na Defiancie w nocy 26 marca 1941 roku, zestrzeliwując samolot niemiecki He-111. Następne zwycięstwo powietrzno osiągnęła załoga Defianta w składzie plut. pil. Kazimierz Jankowiak i kpr. Strz. pokł. Józef Lipiński w nocy z 12 na 13 kwietnia 1941 roku, niszcząc bombowiec He-111B. W nocy z 11 na 12 maja 1941 roku, podczas ataku hitlerowskich bombowców na miasto Exter polska załoga Defianta Mk.I plut. pil. Jerzy Malinowski i kpr, strz. pokł. Stanisław Jarzembowski zestrzeliła również 1 bombowiec He-111B. Było to ostatnie zwycięstwo, jakie odnieśli Polacy na Defiantach z dywizjonu 307, Defianty pozostały w dywizjonie 307 do sierpnia 1941 roku, kiedy to zostały zastąpione przez samoloty Bristol Beaufighter, Jeden z Defiantów, na którym latali podczas II wojny światowej Polacy z dywizjonu 307, znajduje się jeszcze obecnie w Muzeum Lotnictwa w Hendon, w Anglii.
Samolot Boulton Paul Defiant Mk.I był dwumiejscowym samolotem myśliwskim, dolnopłatem o konstrukcji metalowej półskorupowej, podwozie klasyczne wciągane w locie; napęd: 1 silnik tłokowy rzędowy Rolls-Roycę Merlin III o mocy 757 kW (1030 KM); uzbrojenie: 4 karabiny maszynowe sprzężone Colt Browning kal. 7,69 mm w wieży obrotowej Boulton Paul typ A Mk.IID.
Dane techniczne - wymiary:
Rozpiętość 11,69 m,
długość 10,77 m,
wysokość 3,7 m;
masy: całkowita (w locie) 3800 kg, własna 2750 kg;
osiągi: prędkość maks. 485 km/h na wys. 5200 m,
prędkość wznoszenia 9,6 m/s,
pułap 9200 m,
zasięg 740 km.
Samoloty Brytyjskie,
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz