czwartek, 23 lutego 2012

Rosyjski ciężki czołg KW


Rosyjski ciężki czołg KW

Do grona sławnych radzieckich czołgów z lat II wojny światowej należał obok T-34 i IS-2 również ciężki czołg typu KW („Klim Woroszyłow"). Charakteryzował się on silnym uzbrojeniem oraz niespotykanym dotąd opancerzeniem. Potrzeba jego zbudowania zrodziła się w wyniku analizy doświadczeń wyniesionych z wojny w Hiszpanii, kiedy przeciwko uczestniczącym tam wozom bojowym zastosowano szybkostrzelne armaty przeciwpancerne o kalibrze 20-47 mm.



Prace nad zbudowaniem czołgu, którego pancerza nie zdołałoby przebić żadne z istniejących wówczas dział, rozpoczęto w ZSRR w 1937 roku. Zanim przybrał on jednak pożądany kształt, w biurach konstrukcyjnych i na poligonach dokonano wielu eksperymentów z prototypami kilku innych maszyn. Były to: ciężki czołg T-100, średni czołg T-11 zbudowany z 60-milimetrowych płyt pancernych oraz ciężki dwuwieżowy czołg SMK, wyposażony w 600-konny silnik typu GAM, stosowany w kutrach torpedowych.


W tym czasie wśród inżynierów biura konstrukcyjnego, którym kierował Ż. J. Kotin zaczęło dominować przekonanie, że nowy, ciężki czołg radziecki powinien mieć jedną, ale silnie opancerzoną wieżę z działem dużego kalibru, spawany z grubych płyt pancernych korpus oraz dieslowski silnik.

W lutym 1939 roku rozpoczęto prace projektowe nad czołgiem KW, a już we wrześniu tego roku pierwsze egzemplarze wozu poddano próbom fabrycznym. Ale praktyczny sprawdzian możliwości bojowych tego czołgu odbył się w czasie wojny radziecko-fińskiej, kiedy to w lutym 1940 roku dwa egzemplarze KW włączono do grupy czołgów przełamujących umocnienia nieprzyjaciela na Przesmyku Karelskim.

Czołgi KW pierwszej serii wyposażone były w armaty 76,2 mm o długości lufy 30,5 kalibra. Grubość pancerza dochodziła do 75 mm. Wszystkie koła nośne były zawieszone na niezależnych drążkach skrętnych. Szerokość gąsienic wynosiło 70 mm. W lutym 1940 roku zakłady im. Kirowa w Leningradzie (ewakuowane potem do Czelabińska) przystąpiły do produkcji zmodyfikowanych wersji KW. Były to: KW-1 z nową armatą 76,2 mm o długości lufy 41,6 kalibra, z opancerzeniem dochodzącym do 100 mm i z całkowicie odlewaną wieżą oraz KW-2 z wysoką wieżą mieszczącą najpierw haubice 122 mm, a później 152 mm.

Do wybuchu wojny niemiecko-radzieckiej w jednostkach znajdowało się łącznie 636 czołgów KW-1 i KW-2, z czego 508 w zachodnich okręgach wojskowych. W drugiej połowie 1942 roku wypuszczono ulepszony model KW-1S, a jesienią 1943 roku KW-85 z armatą 85 mm. Do końca 1943 roku ciężki czołg KW był najlepszym czołgiem świata w swej klasie. Na jego bazie produkowano również czołgi-miotacze ognia KW-8, czołgi KW-9 z haubicą 122 mm i ciężkie działa samobieżne SU-152.

Dane techniczne
Załoga - 5 osób. Masa całkowita — 47,5 tony. Długość — 6,75 m, szerokość - 3,32 m, wysokość — 2,60 m. Napęd: czterosuwowy 12-cylindrowy silnik wysokoprężny W-2-K o mocy 600 KM.
Uzbrojenie: armata 76,2 mm z zapasem 114 pocisków i 3 kaemy z zapasem 3000 nabojów. Grubość pancerza: wieża i przód korpusu - 100 mm, burty - 75 mm. Prędkość - 35 km na godz., zasięg - 250 km po szosie.

1 komentarz:

  1. KW-2 były tylko szczególnym przypadkiem linii KW (około 300 wobec około 5000). Post zatytułowany KW wypadałoby więc raczej opatrzyć fotkami KW-1 jako zdecydowanie reprezentatywnego.

    Pozdrawiam serdecznie :)

    Ps. Nie boisz się, że ktoś się doczepi do praw autorskich dotyczących tych zdjęć?

    OdpowiedzUsuń