Krążownik HMS YORK opis konstrukcji
HMS YORK był mniejszy i słabiej uzbrojony niż konstrukcje z innych państw z tego okresu. Zamówiony został na początku 1927 roku. Budowę rozpoczęto w dniu 16-04-1927 w stoczni Palmer Yarrow. Budowę ukończono w 1930 roku i 1-go maja został oddany do służby. W porównaniu z typem KENT wyporność HMS YORK była mniejsza o około 1500 t, długość kadłuba mniejsza o około 20 m a szerokość o 2,5 m. Napęd identycznie jak w okrętach wcześniejszych stanowiły 4 turbiny parowe Parsona zasilane przez 8 kotłów. Moc tych urządzeń wynosiła 80000 KM czyli dokładnie tyle co w krążownikach typu KENT. Zapewniało to prędkość 32,3 węzła.
Urządzenia napędowe HMS YORK były bardziej ekonomiczne, gdyż przy zapasie paliwa wynoszącym 1900 ton zasięg wynosił 10000 Mm przy prędkości 14 węzłów, natomiast w krążownikach zbudowanych wcześniej podobny zasięg (10400 Mm przy 14 węzłach) był zapewniony dzięki zapasowi paliwa wynoszącemu 3200-3400 ton. Znacznym modyfikacjom uległo opancerzenie okrętu. W okrętach typu KENT ograniczało się ono do pokładu pancernego, natomiast HMS YORK posiadał nie tylko pokład pancerny o grubości 51 mm, ale także pancerz burtowy o grubości 76-51 mm, co zabezpieczało okręt przed ogniem lekkich jednostek. Dodatkowe opancerzenie, a także zaplanowana mniejsza wyporność spowodowały konieczność zredukowania ilości dział artylerii głównej do 6 dział 203 mm (BL Mk VII, 50 kal na podwójnych podstawach Mk II).
Działa te rozmieszczone zostały w trzech dwudziałowych wieżach (dwie na dziobie, jedna na rufie okrętu). Artylerię przeciwlotniczą stanowiły 4 działa 102 mm (QFMk V na pojedynczych podstawach Mk IV) umieszczone na śródokręciu po obu stronach przedniego komina, oraz 2 x 40 mm „pom-pomy" Mk II na pojedynczych podstawach typu Mk II umieszczone na skrzydłach dziobowej nadbudówki po obu stronach pomostu bojowego.
Ponadto na okręcie znajdowały się 4 armatki umieszczone na rufowej nadbudówce. W 1940 roku na dwóch wieżach armat 203 mm zamontowano stanowiska pojedynczych armat 20 mm firmy Oerlikon. Zwiększenie artylerii przeciwlotniczej było wynikiem kampanii norweskiej, w czasie której okazało się, iż głównym przeciwnikiem okrętu na morzu są samoloty. Trudny dla Wielkiej Brytanii okres i olbrzymie zapotrzebowanie na okręty wykluczyły możliwość dłuższego pobytu HMS YORK w stoczni i gruntownej modernizacji uzbrojenia przeciwlotniczego, tak jak to stało się w przypadku podobnego HMS EXETER.
Dopełnieniem uzbrojenia były dwie potrójne wyrzutnie torpedowe kal. 533 mm (TR III), a także wyrzutnia bomb głębinowych umieszczona na rufie. Zapas torped Mk VII wynosił 6 sztuk umieszczonych w wyrzutniach. Okręt został także wyposażony w trzy 36 calowe reflektory oraz jeden 18 calowy. HMS YORK był pierwszym krążownikiem brytyjskim posiadającym dalmierz typu Mk II. Wyposażenie lotnicze składało się z katapulty umieszczonej na ruchomej podstawie za tylnym kominem oraz wodnosamolotu Warlus. Do podnoszenia wodnosamolotu z wody zamontowano na prawej burcie, na wysokości tylnego komina, dźwig.
Pomimo prawie identycznego rozmieszczenia kotłowni i maszynowni jak na okrętach typu KENT okręt posiadał tylko dwa kominy. Przedni przewód kominowy został zagięty ku rufie i doprowadzony do przewodu środkowego, z którym utworzył jeden szeroki komin. Dzięki temu zabiegowi odsunięto kominy od pomostu bojowego. Okazało się to bardzo praktycznym rozwiązaniem bowiem zapobiegało zadymieniu pomostu podczas poruszania się z wiatrem, co miało miejsce na okrętach, typu KENT mających po trzy kominy. Pomost bojowy był typowy dla brytyjskich konstrukcji tamtego okresu, z otwartymi pomostami. Dopiero następny krążownik HMS EXETER zapoczątkował nowy wzór pomostu bojowego o zwartej konstrukcji, który to był stosowany na późniejszych angielskich krążownikach. Załoga krążownika składała się z 623 marynarzy i oficerów. Urządzenia radarowe nie były montowane na HMS YORK z powodu jego krótkiego żywota oraz ciągłej obecności w pierwszej linii działań wojennych.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz