 |
| źródło:wikipedia |
Bitwa o Iwo Jimę
Amerykańska inwazja na Iwo Jimę w czasie II wojny światowej wynikała z potrzeby posiadania bazy w pobliżu japońskiego wybrzeża. Po opracowaniu przygotowywanego bombardowania powietrznego i morskiego, trzy amerykańskie dywizje morskie wylądowały na wyspie w lutym 1945 roku. Iwo Jima była broniona przez około 23 000 japońskich żołnierzy armii i floty, którzy walczyli w rozbudowanej sieci jaskiń, ziemianek, tuneli i podziemnych instalacji. Pomimo trudnych warunków, marines pokonali siły broniące się po miesiącu walk, a bitwa zyskała miejsce w amerykańskiej tradycji, wraz z publikacją fotografii pokazującej flagę USA zatkniętą na szczycie wzgórza Suribachi.
Amerykańska inwazja na Iwo Jimie, kluczową wyspę w łańcuchu
Bonin około 925 kilometrów od japońskiego wybrzeża, została wybrana z powodu
braku miejsca, w którym bombowce B-29 uszkodzone nad Japonią mogłyby wylądować
bez powrotu aż do Marian, i dla bazy dla eskortujących myśliwców, które pomogłyby
w kampanii bombardującej. Iwo Jima była broniona przez około 23 000 japońskich żołnierzy
z oddziałów armii i marynarki wojennej, i została zaatakowany przez trzy
dywizje piechoty morskiej po dokładnym przygotowaniu rozpoczęto od
bombardowania z powietrza i morza.
Bitwa była naznaczona zmianami w japońskiej taktyce obronnej
- żołnierze nie bronili się już na linii plaży, ale raczej koncentrowali się w
głębi lądu w konsekwencji marines doświadczyli początkowego sukcesu, ale potem
ugrzęźli w kosztownej wojennej walce. Japończycy walczyli w rozbudowanej sieci
jaskiń, ziemianek, tuneli i podziemnych instalacji, które trudno było znaleźć i
zniszczyć. Z wyjątkiem 1083 więźniów (z których dwóch nie poddało się do 1951
r.) cały garnizon został zniszczony. Straty amerykańskie obejmowały 5900
zabitych i 17 400 rannych.
tagi: bitwa o Iwo Jime, walki na dalekim wschodzie, walki o iwo jime
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz