Inwazja Niemiecka na Danię w 1940 roku

wikipedia, niemieckie czołgi w Danii

Inwazja Niemiecka na Danię w 1940 roku

Strategicznie znaczenie Danii dla Niemiec stanowiło położenie w planowanej operacji zajęcia Norwegii i oczywiście jako kraj graniczny z Niemcami, który musiałby być w jakiś sposób kontrolowany. Biorąc pod uwagę położenie Danii w odniesieniu do Morza Bałtyckiego, kraj ten był również ważny dla kontroli żeglugi i dostępu do głównych portów niemieckich i sowieckich. Głównym celem okupacji Danii było zabezpieczenie linii komunikacyjnych do Norwegii podczas operacji 'Weserübung'.




O godzinie 04:00 9 kwietnia 1940 roku niemiecki ambasador w Danii - Cecil von Renthe-Fink – zadzwonił do duńskiego ministra spraw zagranicznych Petera Muncha i poprosił o spotkanie z nim. Kiedy dwójka ludzi spotkała się 20 minut później, Renthe-Fink oświadczył, że wojska niemieckie w tym momencie wchodzą do Danii, aby chronić kraj przed atakiem francusko-brytyjskim. Niemiecki ambasador zażądał natychmiastowego zaprzestania duńskiego ruchu oporu i nawiązania kontaktu między władzami duńskimi a niemieckimi siłami zbrojnymi. Gdyby żądania nie zostały spełnione, Luftwaffe zbombarduje stolicę, Kopenhagę.



Po ogłoszeniu niemieckich żądań dokonano już pierwszych niemieckich postępów, pierwsze siły lądowały w Gedser o 03:55, gdzie przypłynęły promem i przemieszczały się na północ. Niemieckie jednostki Fallschirmjäger dokonały lądowań bez oporu duńskiego i zdobyły dwa lotniska w Aalborg, most Storstrøm oraz fortecę Masnedø, która była pierwszym odnotowanym atakiem na świecie dokonanym przez spadochroniarzy.

O 04:20 czasu lokalnego wzmocniony batalion niemieckich piechurów z 308 pułku wylądował w porcie w Kopenhadze przypływając z Gdańska, szybko zdobywając duński garnizon w Cytadeli, nie napotykając oporu. Z portu Niemcy ruszyli w stronę pałacu Amalienborg, by zdobyć siedzibę duńskiej rodziny królewskiej. Zanim siły inwazyjne dotarły do rezydencji króla, Królewska Gwardia została ostrzeżona, a inne posiłki były w drodze do pałacu. Pierwszy niemiecki atak na Amalienborg został odparty, dając królowi Christianowi X i jego ministrom czas na naradzanie się z szefem sztabu armii Danii Generałem Prior. W trakcie trwających dyskusji, kilka formacji bombowców Heinkel He 111 i Dornier Do 17 przeleciało nad miastem zrzucając ulotki OPROP!.

O godz. 05:25 dwie eskadry niemieckich myśliwców Bf 110 zaatakowały lotnisko Værløse na Zelandii i zneutralizowały służbę lotniczą duńskiej armii przez ostrzeliwanie. Pomimo duńskiego ognia przeciwlotniczego, niemieccy lotnicy zniszczyli dziesięć duńskich samolotów i poważnie uszkodzili kolejne czternaście, tym samym niszcząc połowę stanu sił powietrznych Danii.

W obliczu wyraźnej groźby bombardowania przez Luftwaffe ludności cywilnej w Kopenhadze, a jedynie generał Prior popierał dalszą walkę, król Christian X i cały rząd duński skapitulowali około godziny 06:00 w zamian za utrzymanie niezależności politycznej w sprawach wewnętrznych.

Inwazja na Danię trwała mniej niż sześć godzin i była najkrótszą kampanią wojskową prowadzoną przez Niemców w czasie wojny. Szybka kapitulacja duńska spowodowała wyjątkowo łagodną okupację Danii, szczególnie do lata 1943 r. Oraz odkładanie aresztowań i deportacji duńskich Żydów, dopóki prawie wszyscy nie przedostali się i schronili w Szwecji . Ostatecznie 477 duńskich Żydów zostało deportowanych, a 70 z nich straciło życie, z przedwojennej sumy Żydów i półżydów szacowanej na nieco ponad 8000.

Zobacz także: Operacja Wezera Operation Weserübung

Tagi: Historia 2 wojny swiatowej, Inwazja na Danię 1940, front zachodni 1940,