Bitwa o Kępę Oksywską

źródło: wikipedia

Bitwa o Kępę Oksywską

Bitwa o Kępę Oksywską miała miejsce na Oksywiu obrzeżach miasta Gdyni pomiędzy 10 września a 19 września 1939. Bitwa stoczona przez wojska polskie i niemiecki Wehrmacht, była częścią kampanii  wrześniowej podczas II wojny światowej . Była to jedna z najkrwawszych bitew kampanii, z polskimi stratami sięgającymi ok. 14% wszystkich zaangażowanych sił.



10 września, po serii potyczek w okolicach Redy na zachodnich obrzeżach Gdyni, polski dowódca wojsk lądowych obrony przybrzeżnej, pułkownik Stanisław Dąbek, znalazł się w trudnej sytuacji. Jego siły, skupione wokół portu w Gdyni, zostały zmuszone do prowadzenia działań na dwa fronty z siłami niemieckimi, które posuwały się naprzód zarówno z zachodu, jak i z terytorium Wolnego Miasta Gdańska. Główna część jego sił była skierowana przeciwko siłom niemieckim pod dowództwem generała Leonharda Kaupischa, posuwając się ze wschodu wzdłuż brzegów Zatoki Gdańskiej. W tym samym czasie mniejszy oddział polskich sił przygotował stanowisko w rejonie Oksywia, gdzie siły niemieckie zdołały odciąć Polaków od pobliskiego Półwyspu Helskiego. Tak więc okrążono Gdynię.

Chociaż polskie siły zdołały powstrzymać niemiecki blitzkrieg, a walka przypominała I Wojnę Światową na froncie zachodnim, oblężony garnizon poniósł ciężkie straty i desperacko potrzebował skrócić linię frontu. Ponieważ nie było szans na pomoc oblężonym siłom polskim przez inne oddziały z  polskie, wzgórza oferowały przyzwoitą pozycję obronną. Chociaż teren był zupełnie nieprzygotowany do obrony, był gęsto zalesiony i znacznie utrudnił penetrację wroga, w szczególności bombardowanie powietrzne i ostrzał z morza.

W celu ratowania miasta przed zniszczeniem w przypadku prawdopodobnej walki miejskiej, 12 września pułkownik Dąbek nakazał wszystkim swoim siłom wycofanie się na Wzgórza Oksywskie na północny wschód od miasta, opuszczając Gdynię. Do 14 września wszystkie siły polskie, zredukowane do około 9 000 żołnierzy, stopniowo wycofały się na ten teren, wraz z 140 sztukami ciężkiej broni maszynowej, 14 moździerzami , 23 działami artylerii i dużą liczbą cywilnych uchodźców. Mieszcząc się na obszarze nie przekraczającym 4 km², Polacy byli w stanie zadać duże straty wrogowi mającemu dużą przewagę liczebną i techniczną. Do 19 września odbyło się nie mniej niż 110 potyczek toczonych na obszarze poniżej 4 kilometrów kwadratowych.

Jednak stałe bombardowanie lotnicze, brak zapasów i żywności ostatecznie zmusiły płk. Dąbka do zawieszenia broni 19 września. Do tego czasu polskie ofiary śmiertelne liczyły około 2000 zabitych i 7 tysięcy rannych, praktycznie nie było żołnierz, który by nie odniósł jakiś ran. Płk Dąbek popełnił samobójstwo.

Zobacz także: Bitwa o Hel

Tagi: Historia II wojny światowej Bitwa o Kępę Oksywską Polska Kampania Obronna 1939