Leonhard Kaupisch

Leonhard Kaupisch

Leonhard Kaupisch urodził się 1 września 1878 roku a zmarł 26 września 1945 roku. Był niemieckim generałem wojsk lotnictwa i lądowych, którego służba wojskowa trwała prawie pięć dekad. Kaupisch jest najbardziej znany ze swoich działań podczas II wojny światowej , głównie jako dowódca wojskowy w Danii.

Kaupisch wstąpił do wojska w 1898 roku w dniu 18 marca służbę rozpoczął w Śląskim Pułku Artylerii Pieszej  „von Dieskau“ Nr. 6 a w dniu 18 sierpnia 1899 roku awansował na stopień Leutnanta (podporucznika). W latach 1907 do 1909 ukończył szkolenie w akademii wojennej w Lichterfelde, a następnie został awansowany do stopnia Oberleutnant (porucznik). Od 1911 roku służył w Sztabie Generalnym w Berlinie. W dniu 22 marca 1913 roku został awansowany do stopnia Hauptmanna (kapitana).



Podczas I Wojny Światowej Kaupisch służył na różnych stanowiskach w Sztabie Generalnym i stopniowo awansował, a 16 września 1917 został awansowany na majora . Otrzymał także Żelazny Krzyż II Klasy i Krzyż Kawalerski Orderu Rodu Hohenzollernów.

Po I wojnie światowej Kaupisch przeniósł się do nowej Reichswehry i został przydzielony do Gruppenkommando 2 w Kassel. Podczas formowania 100-tysięcznej armii Reichswehry pozostał na tym stanowisku. W 1923 objął dowództwo 7 pułku artylerii i awansował do stopnia Oberstleutnant (podpułkownik). 1 kwietnia 1926 roku zrezygnował z dowództwa. Został przeniesiony jako instruktor do szkoły artylerii w Jüterbog, gdzie 01-02-1927 roku został mianowany Oberstem (pułkownikiem). 1 listopada 1927 roku został mianowany szefem sztabu 2 Dywizji Reichswehry w Szczecinie.  1 lutego 1930 roku został mianowany dowódcą Artillerieführer V w Stuttgarcie. W związku z tym został awansowany na generała majora w dniu 1 listopada 1930 roku. Kontynuował swoją karierę w artylerii, aż w 1932 roku odszedł z armii w stopniu Generalleutnant.

1 kwietnia 1934 roku wstąpił do Luftwaffe. Został mianowany dowódcą Dowództwa Powietrznego II. W grudniu 1935 roku został mianowany generałem lotnictwa. 31 marca 1938 roku opuścił Luftwaffe, ale na początku 1939 roku ponownie wstąpił do wojska.

19 września 1939 roku Kaupisch został wojskowym gubernatorem okręgu Gdańsk-Prusy Zachodnie. Pod koniec 1939 roku został dowódcą XXXI Höheres Kommando. Jako dowódca 9 kwietnia 1940 roku kierował operacją Weserübung Süd, wyniku której Niemcy przystąpiły do okupacji Danii. OPROP! ulotkę z wezwaniem do powstrzymania się od oporu, jakie niemieckie samoloty zrzuciły wczesnym rankiem, podpisał Kaupisch.

Do 1 czerwca 1940 roku był najwyższym dowódcą wojsk niemieckich w Danii zastąpił go generał Erich Lüdke. Następnie kontynuował służbę w armii jako generał artylerii do czasu przejścia na emeryturę 10 kwietnia 1942 roku.

Przewidując zbliżający się koniec III Rzeszy, Kaupisch i jego rodzina opuścili dom w zamożnej dzielnicy Eichkamp w Westend w Berlinie i osiedlili się w Bad Berka, uzdrowisku leżącym około 10 km na południe od Weimaru. Tam żył spokojnie, aż do końca wojny i kapitulacji Niemiec w maju 1945 roku, kiedy to miasto zostało zdobyte przez wojska amerykańskie . Tego lata również udzielił wywiadu duńskiemu dziennikarzowi, który zauważył, że emerytowany generał dostosował się do stylu życia w czasie pokoju. Kiedy jednak region Weimaru znalazł się w sowieckiej strefie okupacyjnej, starzejący się Kaupisch został aresztowany i zmuszony przejść marszem w palącym upale do Weimaru. Jego stan zdrowia pogorszył się w trudnych warunkach jego niewoli i chociaż jego żona mogła zaopiekować się nim w obozie jenieckim, Kaupisch zmarł kilka tygodni po swoich 67 urodzinach, 26 września 1945 r.

Tagi: II historia wojny światowej, Niemiecy generałowie, Leonhard Kaupisch,