Inwazja na Sycylię

Inwazja na Sycylię

Po pokonaniu Włoch i Niemiec w kampanii północnoafrykańskiej (8 listopada 1942 rok - 13 maja 1943 rok) w drugiej wojnie światowej, Stany Zjednoczone i Wielka Brytania, główne siły alianckie, planowały w przyszłości inwazję na okupowaną Europe i zadanie ostatecznej klęski Niemiec. Alianci zdecydowali się na atak przeciwko Włochom, mając nadzieję, że aliancka inwazja usunie faszystowski reżim z wojny, zabezpieczy środkowy obszar Morza Śródziemnego i odciągnie niemieckie dywizje z północno-zachodniego wybrzeża Francji, gdzie alianci zamierzają zaatakować w najbliższej przyszłości. Kampania włoska aliantów rozpoczęła się wraz z inwazją na Sycylię w lipcu 1943 roku. Po 38 dniach walk Stany Zjednoczone i Wielka Brytania z powodzeniem wyparły wojska niemieckie i włoskie z Sycylii i przygotowały się do ataku na kontynent włoski.

ALIANCI KIERUJĄ SIĘ NA WŁOCHY

Kiedy alianci zwyciężyli w kampanii północnoafrykańskiej 13 maja 1943 roku, ćwierć miliona żołnierzy niemieckich i włoskich poddało się w Tunezji, na północnym wybrzeżu Afryki. Ogromna armia aliancka i marynarka wojenna w południowym regionie Morza Śródziemnego, została uwolniona do dalszych działań, strategowie brytyjscy i amerykańscy stanęli przed dwoma opcjami: przeniosą te siły na północ w celu użycia ich w zbliżającej się inwazji na Europę przez kanał La Manche lub pozostaną w teatrze śródziemnomorskim, by uderzyć na południowe Włochy, który brytyjski premier Winston Churchill (1874-1965) nazwał "miękkim podbrzuszem Europy". Alianci, po pewnych nieporozumieniach, postanowili dokonać inwazji na Włochy. Kamieniem milowym do inwazji na kontynent byłaby Sycylia, po części dlatego, że sojusznicy mogliby polegać na osłonie myśliwców z baz lotniczych na brytyjskiej Malcie, która była położona jedynie w odległości około 100 km na południe od Sycylii a dodatkowym atutem było uwolnienie Malty od ataków państw Osi.

Inwazji na Sycylię towarzyszył podstęp. W kwietniu 1943 roku na miesiąc przed zwycięstwem aliantów w Afryce Północnej, niemieccy agenci znaleźli ciało brytyjskiego pilota Royal Marine na wodach przy hiszpańskiej plaży. Dokumenty w załączonym etui przykute kajdankami do nadgarstka oficera dostarczyły wiadomości wywiadowi na temat sekretnych planów aliantów, a niemieccy agenci szybko wysłali dokumenty do wyższego szczebla dowodzenia, gdzie wkrótce dotarły do niemieckiego przywódcy Adolfa Hitlera(1889-1945). Hitler uważnie przestudiował przechwycone plany i, korzystając w pełni z tajnych szczegółów, skierował swoje wojska i statki, by wzmocniły wyspy Sardynię i Korsykę, na zachód od Włoch, przed zbliżającą się inwazją aliantów. Był tylko jeden problem: znalezione ciało - które nie należało do Royal Marine, to właściwie bezdomny z Walii, który popełnił samobójstwo - i jego dokumenty zostały wykorzystane przez wywiad brytyjski, były skomplikowanym brytyjskim przedsięwzięciem o nazwie Operacja Mincemeat. Hitler przekierował swoje wojska latem 1943 roku a na Sycylię wyruszyły ogromne siły alianckie.

Lądowanie aliantów na Sycylii

Inwazja na Sycylię, o kryptonimie "Operacja Husky", rozpoczęła się przed świtem 10 lipca 1943 roku, wraz z połączony lądowaniem z powietrza i morskim z udziałem 150 000 żołnierzy, 3000 statków i 4 000 samolotów, wszystkie skierowane na południowy brzeg wyspy. Ta inwazja została prawie odwołana poprzedniego dnia, kiedy wybuchła letnia burza i spowodowała poważne utrudnienia dla spadochroniarzy lądujących tamtej nocy za liniami wroga. Jednak burza działała również na korzyść sojuszników, gdy obrońcy z państw Osi wzdłuż wybrzeża Sycylii oceniali, że żaden dowódca nie spróbuje desantu lądowego w takim wietrze i deszczu. Do popołudnia 10 lipca, wspartego ostrzałem z morza i powietrznych bombardowań pozycji wroga, 150 000 wojsk alianckich dotarło do wybrzeży Sycylii, przewożąc ze sobą 600 czołgów.

Lądowanie rozpoczęło się od lądowania wojsk generałaporucznika George'a S. Pattona (1885-1945) dowodzącego amerykańskimi siłami lądowymi i generała Bernarda L. Montgomerego (1887-1976) dowodzącym brytyjskimi siłami lądowymi. Sojusznicy natrafili na lekką obronę na ich połączone operacje. Hitler był tak oszukany przez operację "Mincemeat", że pozostawił tylko dwie niemieckie dywizje na Sycylii, by walczyć z alianckimi żołnierzami. Nawet w kilka dni po ataku był przekonany, że był to manewr dywersyjny i nadal ostrzegał swoich oficerów, aby oczekiwali głównych lądowań na Sardynii lub Korsyce. Obrona Sycylii również została osłabiona przez straty poniesione przez wojska niemieckie i włoskie w Afryce Północnej, ofiary śmiertelne oraz kilkaset tysięcy żołnierzy schwytanych pod koniec kampanii.

Postępy aliantów

Przez następne pięć tygodni armia Pattona poruszała się w kierunku północno-zachodniego wybrzeża Sycylii, a następnie na wschód w kierunku Messyny, chroniąc skrzydło wojsk Montgomery'ego, gdy przemieszczali się na wschodnim wybrzeżu wyspy. W międzyczasie, pod wpływem inwazji aliantów, włoski reżim faszystowski szybko upadł, jak spodziewali się sojusznicy. 24 lipca 1943 roku premier Benito Mussolini (1883-1945) został zdetronizowany i aresztowany. Nowy rząd tymczasowy został ustanowiony przez marszałka Pietro Badoglio (1871-1956), który sprzeciwiła się sojuszowi Włoch z nazistowskimi Niemcami i natychmiast rozpoczął tajne rozmowy z aliantami o zawieszeniu broni.

25 lipca, dzień po aresztowaniu Mussoliniego, pierwsze wojska włoskie zaczęły wycofywać się z Sycylii. Hitler nakazał swoim wojskom, aby przygotowały plany awaryjne na wypadek wycofania się ale nadal mają walczyć zaciekle przeciwko alianckiemu atakowi. Na przełomie lipca i sierpnia, Patton i Montgomery wraz z ich armiami walczyli z oddziałami niemieckimi, okopanymi w górzystym sycylijskim terenie. Amerykańscy i brytyjscy żołnierze odepchnęli siły państw Osi, aż większość z nich została uwięziona w północno-wschodnim krańcu wyspy.

Ewakuacja wojsk Osi z Sycylii

Gdy Patton i Montgomery otoczyli wojska niemieckie w północno-wschodnim rejonie wyspy w porcie w Mesynie, niemieckie i włoskie armie zarządziły (przez kilka nocy) ewakuację 100 000 ludzi wraz z pojazdami, zapasami i amunicją przez Cieśninę Mesyńską na włoski kontynent. Kiedy amerykańscy żołnierze zaatakowali i zdobyli Mesynę 17 sierpnia 1943 roku, Patton, spodziewając się walki w ostatniej bitwie, był zaskoczony, gdy dowiedział się, że siły wroga zniknęły. Bitwa o Sycylię była wygrana, ale niemieckie straty nie były dotkliwe, a sprzymierzeni, którzy nie pojmali uciekających wojsk Osi, to podkopało ich zwycięstwo. Inwazja na włoski kontynent we wrześniu będzie wymagała więcej czasu i będzie kosztować sojuszników więcej żołnierzy, niż przewidywali.

tagi: inwazja na sycylię, wojna na morzu śródziemnym,