Gen. Płk Heinz Guderian

Gen. Płk Heinz Guderian

Żył w latach 1888-1954 miał przydomek "Szybki Heinz”. Heinz Guderian urodził się 17 czerwca 1888 roku w Culm w tym czasie należącej do Niemiec obecnie Chełmno w Polsce. Do służby wstąpił w 1907 roku, rok później został mianowany na stopień podporucznika strzelców. W 1911 roku, Heinz zakochał się w Margarete Goerne. Po ukończeniu kursu w 1913 roku, Heinz poślubił Margarete. Mieli dwóch synów, z których jeden z nich został później generałem w Bundeswehrze. Podczas I wojny światowej był specjalistą łączności, w stopniu kapitana przechodzi do Reichswehry. Tu w 1922 rozpoczyna służbę w 7 Batalionie Zmotoryzowanym a następnie w Inspektoracie wojsk zmotoryzowanych. Od 1930 roku dowódca Batalionu Zmotoryzowanego, awansowany na stopień ppłk., w 1933 płk i potem Szef Sztabu Inspektoratu Wojsk Zmotoryzowanych W 1935 dowodzi 2 Dywizją Pancerną. Awansowany do stopnia gen. por. dowodzi m.in. XVI Korpusem Pancernym, w 1938 zostaje dowódcą Wojsk Zmotoryzowanych.

Po wybuchu wojny dowodzi XIX Korpusem jego oddziały docierają do Brześcia, za co otrzymuje jako jeden z pierwszych Krzyż Rycerski. Kiedy Niemcy zaatakowały Francję Guderian stał się synonimem Niemieckiego Blitzkriegu kiedy to wbrew rozkazom przełożonych parł cały czas naprzód daleko na tyły od linii frontu co miało kluczowe znaczenie dla zwycięstwa w wojnie na zachodzie. Po dotarciu do kanału La Manche została stworzona Panzergruppe Guderian, która ruszyła w głąb Francji obchodząc Linię Maginota. Od tego czasu, każda jednostka, która służyła w Panzergruppe Guderian miała wymalowany znak „G” na każdym czołgu, ciężarówce lub motocyklu. W 1940 roku zostaje awansowany do stopnia gen. płk. Obejmuje dowództwo 2 Grupy Pancernej późniejszej 2 Armii Pancernej, która odegrała istotną rolę w walkach we Francji, a później w pierwszej fazie planu "Barbarossa". W grudniu 1941 roku jego żołnierze dotarli na przedpola Moskwy.

Ponieważ chciał wycofania własnych wojsk na pozycje umożliwiające przetrwanie zimy, 22 grudnia 1941 roku został przeniesiony do rezerwy kadrowej. W 1943 mianowany został Inspektorem Wojsk Pancernych. Szybko nawiązał dobre stosunki z Albertem Speer ministrem uzbrojenia i amunicji co zaowocowało że byli wstanie znacząco zwiększyć tempo budowy czołgów Panzer, również wiele ulepszeń czołgów Guderian wykonał osobiście. Walczył o decyzję, by nie zatrzymywać produkcji Panzer IV. Choć wiele rosyjskich czołgów go deklasowało. Bowiem czołg ten był łatwy w obsłudze i mógł być produkowany w wielkich ilościach. Po nieudanym zamachu na Hitlera w lipcu 1944 roku Guderian został także Szefem Sztabu Wojsk Lądowych. Po gorącej dyskusji z Hitlerem, został zwolniony z z tego stanowiska w marcu 1945 roku.

Heinz Guderian dostał się do amerykańskiej niewoli w maju 1945 roku i stał się jeńcem wojennym. Był wysłany do Norymbergii, ale nie stanął przed sądem. Rosjanie chcieli oskarżyć go o zbrodnie wojenne, ale alianci zachodni się nie zgodzili. W roku 1946 Guderian był więziony w Allendorf i Neustadt (Hesja), ale w 1948 roku, został zwolniony. W następnych latach wydał swoje wspomnienia i kilka innych prac i artykułów. Zmarł w dniu 14 maja 1954 roku w Schwangau bei Füssen (RFN), dokładnie 14 lat po jego przełaniu frontu nad Mozą w Sedan.