Samolot myśliwski Meteor F Mk.III

Samolot myśliwski Meteor F Mk.III

Już w 1928 roku Anglik Frank Whittle rozpoczął teoretyczne badania nad napędem strumieniowo-odrzutowym do samolotów, a 16 stycznia 1930 roku zgłosił patent turbinowego silnika odrzutowego ze sprężarką odśrodkową. Pierwszy silnik W-1, zbudowany według tego projektu, poddano próbom w 1937 r. Zakończyły się one powodzeniem.



W 1939 roku w angielskiej wytwórni lotniczej Gloster Aircraft Company Limited konstruktor inż. W. O. Carter przystąpił do opracowania projektu F.29/39 pierwszego brytyjskiego odrzutowca doświadczalnego samolotu myśliwskiego napędzanego turbinowym silnikiem odrzutowym F. Whittle’a W-1. Prototyp samolotu, oznaczony G-40, zbudowano w 1940 roku, a jego pierwszy lot odbył się 15 kwietnia 1941 roku i trwał 17 minut, Samolot otrzymał nazwę Squirt. Był to dolnopłat konstrukcji całkowicie metalowej o skrzydłach prostych trapezowych z kabiną szczelną - ciśnieniową, z chwytem powietrza do silnika usytuowanym z przodu kadłuba. Miał podwozie trójpodporowe z kółkiem przednim wciągane w locie.

Silnik W-1A o ciągu 353 daN (360 kG) mieścił się w kadłubie, koniec dyszy wylotowej silnika znajdował się w końcu dolnej części kadłuba. Samolot o masie całkowitej 1500 kg i rozpiętości skrzydeł 8,8 m nie miał uzbrojenia. Mały ciąg silnika umożliwiał osiąganie prędkości maksymalnej 480 km/h, prędkości wznoszenia 8.6 m/s i pułapu 10 000 m.

W 1940 roku W. G. Carter opracował inny projekt samolotu F.9/40 napędzanego przez 2 turbinowe silniki odrzutowe, zabudowane w gondolach w skrzydłach. Angielskie ministerstwo lotnictwa 7 lutego 1941 roku, poleciło wytwórni zbudować aż 12 egzemplarzy prototypowych samolotu myśliwskiego według tego projektu, napędzanych różnymi silnikami. Prototyp otrzymał oznaczenie G-41. Pierwszy z prototypów z silnikami W-2B był gotów 3 lipca 1942 r. Silniki rozwijały jednak zbyt mały ciąg i termin oblotu stale przesuwano.

Po wymianie silnika na typ Rover 023 o ciągu 677 daN (690 kG) każdy, oblot odbył się dopiero 24 lipca 1943 roku. Piąty egzemplarz prototypowy z silnikami ze sprężarkami osiowymi H-1 Hallord został oblatany nieco wcześniej, bo 5 marca 1943 roku, ale i on nie spełnił pokładanych w nim nadziel. Po próbach kolejnych prototypów wyposażonych w różne silniki odrzutowe dwunasty z nich napędzany przez 2 silniki Rolla-Royce W2B/23 Welland o ciągu 757 daN (772 kG) każdy zastał skierowany do produkcji seryjnej pod nazwą Meteor F Mk.I.

Był on uzbrojony w 4 działka kal. 20 mm. Jego prędkość maksymalna wynosiła 659 km/h, pułap 12 200 m i zasięg 600 km. Dwa pierwsze Meteory produkcji seryjnej dostarczono do 616 dywizjonu myśliwskiego 21 lipca 1944 r. Do końca tego miesiąca utworzono w nim eskadrę doświadczalną Meteorów, które m.in. zastosowano w lecie 1944 r. do zwalczania niemieckich samolotów-pocisków V-1. Samolot Meteor F Mk.I stał się dzięki temu pierwszym myśliwcem odrzutowym Aliantów użytym bojowo w czasie II wojny światowej i jak się później okazało - jedynym. Ogółem zbudowano tych samolotów 16.

W 1943 r. wykonano także prototyp wersji Mk.II z turbinowymi silnikami odrzutowymi De Havilland H-1 Goblin o ciągu 893 daN (910 kG) każdy, ale produkcji seryjnej Meteorów tej wersji nie podjęto.

W rok później rozpoczęto natomiast produkować seryjnie samolot myśliwski Meteor F Mk.III, napędzany 2 turbinowymi silnikami odrzutowymi Derwent I, stanowiącymi udoskonaloną odmianę silników Welland. Samoloty te miały inne, bardziej rozbudowane wyposażenie, w tym aparaturę fotograficzną do rozpoznania. Wprowadzono je w styczniu 1945 roku do dywizjonów 616 i 504 stacjonujących w Belgii. W pierwszej akcji bojowej
wzięły one udział 16 kwietnia 1945 r.

Na Meteorach F Mk.I i F Mk.III podczas II wojny światowej latali także piloci polscy. Odbyli na nich przeszkolenie, m.in. mjr pil. Witold Łokuciewski i kpt. pil. Wacław Potocki. Nasi piloci oblatywali Meteory również w ośrodkach badawczych RAF, jednym z wyróżniających się pilotów byt mjr Janusz Żurakowski. Ponadto Polacy rozprowadzali Meteory drogą powietrzną w latach 1945-46. Loty takie wykonywał znany pilot kpt. Stanisław Płonczyński.

Samolot Gloster Meteor F Mk.III był jednomiejscowym samolotem myśliwskim, średniopłatem o konstrukcji metalowej półskorupowej; podwozie trójpodporowe z kółkiem
przednim, wciągane w locie; napęd: 2 turbinowe silniki odrzutowe Rolls-Royce Derwent I o ciągu 891 daN (908 kC) każdy; uzbrojenie; 4 działka Hispano kal. 20 mm rozmieszczone po dwa jedno nad drugim po lewej i prawej stronie przedniej części kadłuba.

Dane techniczne - wymiary: rozpiętość 13.11 m, długość 12,6 m, wysokość 3,96 m;
masy: całkowita (w locie) 6038 kg, własna 4000 kg;
osiągi: prędkość maksymalna793 km/h, pułap 13 420 m, zasięg 2150 km.