Samolot myśliwski TEMPEST Mk.V

Samolot myśliwski TEMPEST Mk.V

Po wyprodukowaniu bardzo dobrego samolotu myśliwskiego Typhoon i wprowadzeniu go do produkcji seryjnej w 1941 roku w angielskiej wytwórni lotniczej Hawker Aircraft Company Ltd znany konstruktor inż. Sydney Camm zaprojektował do tego myśliwca nowe skrzydła o cieńszym profilu laminarnym i obrysie eliptycznym. Zabieg ten miał znacznie poprawić osiągi i tak już rewelacyjnego myśliwca. Ponieważ z konieczności nastąpiły dalsze przeróbki samolotu zastosowano inny kształt płetwy grzbietowej i dłuższy kadłub, zmieniono także 28 lutego 1942 roku nazwę samolotu na Tempest.



Samolot Tempest zamierzono produkować w kilku wersjach: Mk.I z silnikiem rzędowym Sabrę IV o mocy 1840 kW (2500 KM) i z chłodnicami w skrzydłach, Mk.II z silnikiem gwiazdowym Bristol Centaurus V o mocy 1853 kW (2520 KM), Mk.III z silnikiem rzędowym Rolls-Royce Griffon IIB, Mk.IV z silnikiem rzędowym Griffon 61, Mk,V z silnikiem rzędowym Napier Sabre IIA lub IIB i Mk.VI przerobioną z wersji Mk,V, przystosowaną do służby w krajach tropikalnych, napędzaną silnikiem Napier Sabre V o mocy 1722 kW (2340 KM), mająca wlot powietrza do chłodnicy w skrzydłach.

Pierwszy wzleciał w powietrze prototyp wersji Mk.V 2 września 1942 roku Był on przerobiony z seryjnego myśliwca Typhoon i zachowywał się w locie doskonale. Dopiero w kilka miesięcy później 24 lutego 1943 roku oblatano prototyp Tempesta Mk.I. Podczas prób osiągnął on co prawda prędkość maksymalną 746 km/h na wysokości 7500 m, ale niedopracowany silnik nie gwarantował stabilnej pracy i do produkcji seryjnej skierowano Tempesta Mk.V.

Samolot Tempest Mk.V produkcji seryjnej, wyprodukowany w wytwórni Hawker w Langley, został oblatany 21 czerwca 1943 roku. Charakteryzował się on silnym uzbrojeniem, podobnie jak myśliwiec Typhoon, był od niego natomiast nieco szybszy i zwrotniejszy. Do sierpnia 1945 roku ogółem wytworzono 800 maszyn tego typu.

20 czerwca 1943 roku oblatano pierwszy prototyp wersji Mk.II z silnikiem gwiazdowym. W samolocie tym zmianie uległ tylko przód kadłuba przystosowany do pomieszczenia silnika Centaurus mającego większą średnicę od silnika rzędowego Sabre. Wersję tę skierowano do produkcji seryjnej 4 października 1944 roku. Do 8 czerwca 1946 roku wykonano łącznie 472 samoloty tej wersji.

Zrezygnowano zaś z produkcji seryjnej wersji Mk.III i Mk.IV. Ostatnią produkowaną seryjnie była wersja Mk.VI. Pierwszy samolot tej wersji oblatano 9 maja 1944 roku. Ogółem zbudowano do końca 1943 roku 142 Tempesty Mk.VI. W II wojnie światowej zdążono użyć tylko Tempestów Mk.V. Do służby wprowadzono je do dywizjonów myśliwskich RAF nr 3 i 486, a od lipca 1944 roku, wyposażono w nie dywizjon nr 56.

Pozostałe wersie seryjne Tempestów Mk.II i Mk.IV wprowadzono do służby dopiero po zakończeniu wojny. Ostatnie bojowe Tempesty Mk.II przetrwały w lotnictwie Pakistanu do 1953 roku.

Na Tempestach Mk.V latali bojowo podczas II wojny światowej także piloci polscy w dywizjonach RAF nr 36 i 287. Wykonywali oni głównie loty szturmowe oraz zwalczali hitlerowskie „bomby latające" V-1, Ponadto oblatywali maszyny tego typu po remontach i rozprowadzali je drogą powietrzną do różnych jednostek lotniczych. Samolot Hawker Tempest Mk.V był jednomiejscowym samolotem myśliwskim, dolnopłatern o konstrukcji półskorupowej metalowej;podwozie klasyczne wciągane w locie; napęd: 1 silnik rzędowy 24-cylindrowy Napier Sabre IIA o mocy 1604 kW (2180 KM) lub IIB o mocy 1619 kW (2200 KM), śmigło metalowe czterołopatowe, uzbrojenie: 4 dzałka Hispano-Suiza kal. 20 mm (po 2 w każdym ze skrzydeł), 2 bomby po 454 kg lub 8 niekierowanych pocisków rokietowych SAP-60 pod skrzydłami.

Dane techniczne - wymiary i rozpiętość 12,5 m, długość 10,26 m, wysokość 4,9 m
masy: całkowita (w locie) 5420 kg, własna 4080 kg;
osiągi: prędkość maks. 682 km/h na wysokości 5620 m, czas wznoszenia na wysokość
4600 m - 5 min, pułap 11 150 m, zasięg 1180 km, zasięg maks. 2450 km.