Samolot myśliwski P-47D Thunderbolt

Samolot myśliwski P-47D Thunderbolt

W 1939 roku w amerykańskiej wytwórni lotniczej Republic Aviation Corporation, która poprzednio nosiła nazwę Sevesky Aircraft Corporation, przystąpiono do budowy nowoczesnego samolotu myśliwskiego o linii sylwetki zapoczątkowanej w myśliwcu P-35 przez znanego pilota i przemysłowca A. Seversky'ego. Zadania tego podjął się inż. Aleksander Kartveli, projektując dwa jednomiejscowe samoloty myśliwskie AP-4 i AP-10 wyposażone w dwa różne silniki, ale o jednakowym uzbrojeniu.



Korpus Powietrzny Armii Stanów Zjednoczonych, w skrócie USAAC, wymógł na wytwórni opracowanie możliwie najlepszego myśliwca łączącego zalety dotychczasowych samolotów tego rodzaju. W listopadzie 1939 roku skonstruowano prototyp oznaczony XP-47, o małej masie własnej, napędzony silnikiem Allison V-1710-39 o mocy 846 kW (1150 KM), potem następny prototyp XP-47A projektowany jako lekki myśliwiec przechwytujący. Trwająca w Europie wojna przed samolotami myśliwskimi stawiała duże wymagania, szczególnie co do osiągów. W związku z tym A. Kartveli 12 czerwca 1940 roku zdecydował się na budowę prototypu XP-47B z silnikiem gwiazdowym z turbosprężarką R-2800 o mocy 1472 kW (2000 KM) i z silnym uzbrojeniem złożonym z 8 karabinów maszynowych kal. 12,7 mm usytuowanych w skrzydłach. Prototyp ten oblatano 6 maja 1941 roku. Po próbach w locie, wprowadzeniu niezbędnych zmian w konstrukcji i wyposażeniu płatowca samolot skierowano do produkcji seryjnej w marcu 1942 roku pod oznaczeniem P-47B Thunderbolt.

Pod koniec 1941 roku opracowano wersję P-47C z dłuższym kadłubem. Dla zwiększenia zasięgu lotu wersję tę wyposażono w dodatkowy zbiornik paliwa o pojemności 750 l, podczepiany pod kadłubem. W październiku 1941 roku dowództwo USAAF (Siły Powietrzne Armii USA) zamówiło nową wersję myśliwca P-47 o jeszcze lepszych
osiągach od wersji poprzednich. Nowa wersja P-47D Thunderbolt było napędzane doskonalszym silnikiem R-2800-59 z wtryskiem wody do cylindrów na dużych wysokościach, dzięki czemu uzyskiwano krótkotrwałe zwiększenie mocy, niezbędnej np. podczas przechwytywania samolotów przeciwnika. Aby zwiększyć zasięg lotu, wersję tę wyposażono w 2 dodatkowe zbiorniki paliwa o pojemności 500 l, podczepiane pod skrzydłami.

Ta właśnie wersja Thunderbolta była stosowana najliczniej podczas II wojny światowej w lotnictwie wielu państw. USAAF używały Thunderboltów P-47D od końca 1943 roku do końca wojny w licznych grupach myśliwskich w Europie i Azji. W Europie jednostki 8 AAP wykorzystywały je początkowo do osłony wypraw bombowców B-7 i B-24 nad Niemcami, a później do operacji Sweep (wymiatania lotnictwa wroga znad jego terytorium). 9 AAP stosowała je do ataków na cele naziemne we Francji, Belgii, Holandii i Niemczech, a 15 AAP do podobnych zadań na Sycylii, Sardynii i we Włoszech. W RAF znalazło zastosowanie 830 myśliwców P-47D.

Na samolotach P-47D Thunderbolt latali także piloci polscy, odbywający praktykę w jednostkach amerykańskich w Europie. Jednym z nich był np. kpt. pilot Bolesław Gładych, walczący w 61 dywizjonie 8 AAP, który na swoim P-47D miał wymalowane godło osobiste. Samolot Republic P-47D Thunderbolt był uniwersalnym jednomiejscowym samolotem myśliwskim, średniopłatem o konstrukcji metalowej; podwozie klasyczne wciągane w locie; napęd: 1 silnik gwiazdowy 18-cylindrowy R-2800-59 o mocy 1693 kW (2300 KM), śmigło czterołopatowe metalowe; uzbrojenie: 8 lub 10 karabinów maszynowych Browning kal. 12,7 mm w skrzydłach, 2 bomby po 454 kg podwieszane pod skrzydłami lub 2-3 niekierowane pociski rakietowe kal. 12,7 cm (trzeci pod kadłubem).

Dane techniczne - wymiary: rozpiętość 12,42 m, długość 11 m, wysokość 4,32 m;
masy: całkowita (w locie) 8800 kg, własna 4535 kg;
osiągi: prędkość maksymalna 689 km/h, czas wznoszenia na wysokość 6100 m -
9 min, pułap 12 800 m, zasięg 760 km, zasięg maks. 2740 km.

Tagi: Historia II wojny światowej, amerykańskie samoloty 2 wojny światowej,