Adam Epler

źródło: wikipedia

Adam Epler

Adam Józef Aleksander Epler urodził się 1 grudnia 1891 roku we Lwowie, w austriackiej Galicji, zmarł 24 października 1965 roku w Londynie, był pułkownikiem artylerii Wojska Polskiego, pośmiertnie awansowany na generała brygady. Epler miał żonę Zofię z domu Murczyńska i syna Zbigniewa urodzonego w 1919.

Epler wychowywał się w zamożnej rodzinie ojciec Edward był inżynierem kolejowym i zastępcą burmistrza miasta Lwowa. W 1909 roku ukończył Gimnazjum Klasyczne w Chyrowie i rozpoczął studia na Uniwersytecie Lwowskim. W 1912 roku Epler został powołany do armii austro-węgierskiej, służąc w XI Brygadzie Artylerii i kończąc Szkołę Oficerów Rezerwy. 1 maja 1915 roku został awansowany na podporucznika. Podczas I wojny światowej walczył na froncie włoskim, a w 1918 roku ukończył kurs artyleryjski dla oficerów, który odbył się w Trento.
Po upadku Austro-Węgier Epler powrócił do dawnej austriackiej Galicji i wstąpił do nowo utworzonej polskiej armii. W połowie listopada 1918 roku został mianowany komendantem baterii artylerii 1 Pułku Artylerii Polowej w Krakowie. Wraz z pułkiem walczył w wojnie polsko-ukraińskiej i wojnie polsko-bolszewickiej. W 1920 roku został przeniesiony do 3 Pułku Artylerii Polowej Legionów.

Po wojnie polsko-bolszewickiej Epler ukończył szkolenie wojskowe w Toruniu i awansował na majora. W latach 1922-1929 pełnił funkcję oficera artylerii w garnizonie zamojskim, gdzie stacjonowała 3 Dywizja Piechoty Legionów. Był bardzo chwalony przez generała Stanisława Kwaśniewskiego, który w tym czasie dowodził 3 dywizją.

W dniu 4 grudnia 1929 roku Epler został mianowany komendantem 28 pułku artylerii polowej, który stacjonował w Zajezierzu koło Dęblina. Pozostał tam do października 1935 roku. A podczas służby w Zajezierzu był popularny wśród żołnierzy ze względu na swoje zdolności organizacyjne. Od października 1935 roku do inwazji Polski Epler służył w 20 Dywizji Piechoty w Baranowiczach.

Na początku września 1939 roku Epler objął dowództwo Ośrodka Zapasowego 20 Piechoty w Słonimiu. W ciągu kilku dni udało mu się stworzyć tak zwaną Grupę Kobryń, w sile regularnej dywizji piechoty. Jego jednostka, przemianowana na 60 Dywizję Piechoty, dołączyła do Samodzielnej Grupy Operacyjnej Polesie (generał Franciszek Kleeberg ) i walczyła w ostatnich bitwach kampanii wrześniowej, w tym w bitwie pod Kockiem w 1939.

W dniu 6 października 1939 roku Epler został wzięty do niewoli przez Niemców, którzy pozwolili mu zachować szablę oficerską. Został zabrany do obozu przejściowego w Dęblinie, a następnie przeniesiony do Radomia. Z pomocą miejscowych harcerzy Epler zdołał uciec i uciekł do Krakowa, gdzie wstąpił do konspiracyjnej Organizacji Orła Białego, używając pseudonimu Kobylański. Aby uniknąć aresztowania, postanowił uciec na Węgry. W grudniu 1940 roku dotarł do Egiptu, a po wojnie osiadł w Londynie, gdzie zmarł 24 października 1965 roku.

Tagi: Historia II wojny światowej, II wojna świata w polsce, Adam Epler, kampania wrześniowa 1939,