Włoska inwazja na Albanię

źródło:wikipedia

Uznając, że Adolf Hitler go zdenerwował, Benito Mussolini zdecydował, że nadszedł czas inwazji na Albanię. Pomimo sprzeciwów króla Vittorio Emanuele III, Mussolini użył ucisk faszystów przez króla Zoga w Albanii jako pretekstu do agresji. 25 marca 1939 roku Mussolini postawił ultimatum w stolicy Albanii Tiranie, domagając się od Albańczyków poddania się włoskiej aneksji. Po odmowie króla Zoga, włoskie okręty wojenne zbombardowały albańskie wybrzeże, a następnie wylądowali żołnierze w dniu  7 kwietnia 1939 roku w Wielki Piątek. Wybór daty inwazji odzwierciedlał strategię przyjętą przez Hitlera, który wiedział, że brytyjscy politycy są znani z tego, że są niedostępni w weekendy i święta, dzięki czemu te dni są idealne do rozpoczęcia ważnych inicjatyw.

Włoski atak na Albanię

Brytyjska klasa rządząca kontynuowała "'podejmowanie weekendów w kraju”, krytykował Winston Churchill, podczas gdy 'Hitler zabiera swoje kraje w weekendy'. Wielu włoskich żołnierzy utonęło na wzburzonych albańskich wodach przybrzeżnych, ale albański opór okazał się nieskuteczny. Król Zog i królowa Geraldine Apponyi wraz z małym księciem Leka, uciekli do Londynu przez Grecję. 12 kwietnia parlament Albanii poddał się. Raczej niechętnie król Vittorio Emanuele III objął koronę Albanii. "To było niesławne zwycięstwo", napisał William Manchester. Mussolini zainstalował Shefqet Verlaci na czele marionetkowego rządu i przejął albańskie wojsko pod włoskie przywództwo.

W odpowiedzi Winston Churchill z Wielkiej Brytanii zalecił okupację kilku greckich wysp, za zgodą rządu greckiego, aby powstrzymać dalszą włoską agresję na Bałkanach. Zalecenie zostało jednak w dużej mierze zignorowane. "Jeśli kilka brytyjskich okrętów stawi czoła Mussoliniemu będzie to równoznaczne z rozpoczęciem wojny z Anglią", wyjaśnił Churchill, zauważając, że Mussolini nie ośmieliłby się atakować Brytanii. To zalecenie było pochopne. Włoskie siły powietrzne miały dość sił, by spustoszyć jakąkolwiek brytyjską marynarkę wojenną bez wsparcia brytyjskich Royal Air Force, ale Churchill wiedział, że Wielka Brytania musi coś zrobić w odpowiedzi.

Brytyjski premier Neville Chamberlain cieszył się widokiem jego ogrodu na 10 Downing Street. Karma dla ptaków właśnie została wysypana na zewnątrz. Kiedy został poinformowany o nowościach związanych z inwazją, początkowo denerwował się, że przeszkadzają mu w wakacje z takimi sprawami. Kiedy jednak nadszedł tydzień pracy, potępił inwazję i zadziwiająco posunął się do zagwarantowania greckich granic za pomocą brytyjskiej potęgi militarnej, Włochy nie spodziewały się takiego zobowiązania ze strony pacyfistycznego polityka. Chamberlain jednak nie skorzystał z porady Churchilla, by wysłać do Grecji silną grupę Marynarki Wojennej. Dodatkowo, ta inwazja oznaczała także utratę zaufania Chamberlaina do Mussoliniego, ponieważ Włochy wcześniej obiecały Chambelanowi, że suwerenność narodów bałkańskich nie zostanie naruszona.

Tagi: historia II wojny światowej, włoska inwazja na albanię, wojna na bałkanach,