Japoński lotniskowiec Shokaku

Japoński lotniskowiec Shokaku

Japoński lotniskowiec Shokaku został zbudowany w stoczni Yokosuka Dockyard w Japonii. Budowa zakończyła się w sierpniu 1941 roku. Jego bliźniacza jednostka to lotniskowiec Zuikaku. te dwa lotniskowce stanowiły znaczne rozszerzenie udanego projektu Hiryu z większą ochroną, mocniejszą baterią przeciwlotniczą i rozszerzoną grupą powietrzną. Zostały wyposażone w dwie katapulty przednie, pierwsze na pokładzie japońskich lotniskowców.



Oba lotniskowce otrzymały znaczne dodatkowe uzbrojenie w postaci lekki przeciwlotniczych baterii w miarę jak się rozwijała wojna. Dodano cztery potrójne 25 mm działka, kiedy lotniskowiec przechodził naprawy po walkach latem 1942 roku, oraz dwa potrójne 25 mm plus szesnaście pojedynczych 25 mm działek pod koniec tego samego roku. Lotniskowiec Zuikaku otrzymał dodatkowe dwa potrójne 25 mm i dwadzieścia pojedynczych 25 mm działek po naprawie po bitwie na Morzu Filipińskim., razem z sześcioma wyrzutniami rakietowymi z 28 lufami. Oba lotniskowce otrzymały także zestawy radarowe ostrzegające przed jednostkami na powierzchni morza jak i w powietrzu pod koniec 1943 roku.

Windy były znacznie większe niż we wcześniejszych parach statków. Shokaku i Zuikaku były unikalne wśród japońskich lotniskowców, mając parę katapult, pochodzących z jednostek opracowanych do użycia w pancernikach klasy Yamato, na pokładzie nawigacyjnym. Zgodnie z pierwotnym założeniem oba okręty miały wyspy po przeciwnych stronach, jeden na prawej burcie, a drugie na lewej, tak jak w przypadku wcześniejszych par okrętów działających w formacji koku-sentai. Kiedy budowa dobiegła końca, okazało się, że wady po lewej stronie okrętu stały się widoczne, więc oba okręty otrzymały wyspy przed śródokręciem po prawej stronie burty.

Brał udział w japońskich atakach wojennych, w tym w ataku na Pearl Harbor, atakach na Oceanie Indyjskim i w bitwie nad Morzem Koralowym. W tej ostatniej akcji, 8 maja 1942 roku lotniskowiec Shokaku został poważnie uszkodzony przez bombowce nurkujące z USS Yorktown (CV-5), ale jego nowoczesna konstrukcja pozwoliła mu powrócić do Japonii w celu naprawy i walk w następnych miesiącach i latach.

Oznaczało to jednak, że nie będzie miał okazji uczestniczyć w bitwie o Midway, gdzie jego obecność mogła przechylić szalę bitwy na korzyść Japonii. W sierpniu 1942 roku lotniskowiec Shokaku brał udział w bitwie o Wschodnie Wyspy Salomona, gdzie pomagał w niszczeniu, ale nie zatopił amerykańskiego lotniskowca Enterprise. W październiku brał udział w bitwie na wyspach Santa Cruz, w której jego samoloty były w stanie zatopić lotniskowiec Hornet.

W 1943 roku kapitan Hiroshi Matsubara objął dowództwo nad Shokaku. W dniu 15 czerwca 1944 roku uczestniczył w operacji A-Go, która doprowadziła do bitwy na Morzu Filipińskim w dniu 19 czerwca. Podczas tankowania został uderzony o godzinie 11:23 trzema lub czterema torpedami z podwodnego okrętu USS Cavalla. W wyniku pożaru wybuchła bomba o godzine 14:08, która zapaliła paliwo lotnicze. Gdy ogień wymknął się spod kontroli, zatonął, zabierając ze sobą 1272 ludzi na dno oceanu. Tylko 570 marynarzy, w tym kapitan Matsubara, przeżyło.

Kraj:                  Japonia
Klasa statku:    Lotniskowiec klasy Shokaku
Stocznia:          Yokosuka Naval Arsenal
Stępka:            12 grudnia 1937 r
Wodowanie:      1 czerwca 1939 r
Służba:            8 sierpnia 1941
Zatopiony:        19 czerwca 1944 r
Wyporność:      25675 ton standard; 32105 ton pełna
Długość             257,5 metra
Szerokość:             26 metrów
Zanurzenie:             8,8 metra
Prędkość:        34 węzły
Zasięg              9700 mm przy 18 węzłach
Załoga:            1660
Uzbrojenie:      16 dział 127 mm, 70 dział przeciwlotniczych 25 mm maszynowych
Samoloty:        84