Bitwa o wyspę Wake

źródło wikipedia okręt flagowy Yubari

Bitwa o wyspę Wake

Po udanych atakach na Pearl Harbor na Hawajach, Wyspach Filipińskich, Brytyjskiej Malajce i Guam na Wyspach Mariańskich, kontradmirał Kajioka Sadamichi otrzymał zadanie przejęcia atolu Wake, bazy korpusu piechoty morskiej Stanów Zjednoczonych, z trzema lekkimi krążownikami, sześcioma niszczycielami i 450 żołnierzami oddziałów specjalnych marynarki wojennej. Wake, odkryty przez Brytyjczyków, którzy nazwali atol imieniem kapitana Williama Wake, był atolem trzech wysp w lagunie. Było to strategicznie ważne, podobnie jak Guam, ponieważ znajdowały się one w połowie drogi między Hawajami a wyspami Filipińskimi, dlatego też zostały one zaanektowane przez Stany Zjednoczone w dniu 17 stycznia 1889 roku. Bez Guama i Wake Stany Zjednoczone nie były w stanie skutecznie zaopatrywać Wysp Filipińskich.



Potencjał obronny atolu to 12 myśliwców Wildcat i kilka dział przeciwlotniczych. 7 z 12 myśliwców zostało zniszczonych na ziemi, zanim zdążyły wystartować, ale stacjonarna bateria okrętowa skutecznie zatopiła dwa niszczyciele japońskie (Hayate, Kisaragi) i uszkodziła kilka innych statków, w tym flagowy okręt lekki krążownik Kajioki Yubari. Próba lądowania została odparta przez pozostałe myśliwce Wildcat i obronę plaży morskiej. Admirał Kajioka wycofał siły atakujące z powrotem do japońskiej bazy w Kwajalein. Był to jedyny nieudany atak podczas pierwszej fali ataków Japonii. Wrócił 23 grudnia wraz z dwoma lotniskowcami admirała Abe Koki (Hiryu i Soryu) wspieranymi przez ciężkie krążowniki i niszczyciele (w drodze powrotnej z rajdu na Pearl Harbour) i spróbował ponownie przejąć Wake.

W sumie Japonia straciła ponad 800 zabitych, zanim dowódca korpusu piechoty morskiej Major James Devereux poddał atol. Devereux stracił tylko 120 żołnierzy. Wake pozostanie pod japońską kontrolą do 4 września 1945, do formalnej kapitulacji Japonii.

Zdobycie atolu Wake było częścią japońskiego "planu egzekwowania narodowej polityki imperium", planu rozszerzenia zewnętrznych granic tak szeroko, że jej wrogowie nie byliby w stanie zaatakować samolotem wysp macierzystych. Obwód ten rozciągał się od Wysp Kurylskich do Wake, Guam, holenderskich Indii Wschodnich, brytyjskiej Malayi i aż po Birmę.