Francuski pancernik Dunkierka

Pancernik Dunkierka

Francuski pancernik Dunkierka, pierwszego francuskiego okrętu, który został sklasyfikowany jako taki. Chociaż nie był tak dobrze uzbrojony jak współczesne pancerniki, były one celowo zbudowane specjalnie w celu przeciwdziałania niemieckim pancernikom kieszonkowym klasy Deutschland, które w rzeczywistości były wyjątkowo ciężkimi krążownikami. Konstrukcja Dunkierki była nowatorska, ponieważ całe główne uzbrojenie zamontowano z przodu w dwóch poczwórnych wieżach, co pozwoliło na nieograniczony ogień.

Jego główną cechą było to, że został zaprojektowany w granicach wyznaczonych przez Traktat Waszyngtoński z 1922 roku, w zakresie wyporności i kalibru głównej artylerii pancerników.



Podczas II wojny światowej, francuski pancernik Dunkierka był używany wraz z jego siostrzanym okrętem Strasbourg do eskortowania konwojów. Po niemieckim podboju Francji został zacumowany w Mers-el-Kébir obok Strasburga. 3 lipca 1940 roku brytyjska Force H wykonała operację "Katapulta" (Operation Catapult)  3 lipca 1940 roku. Próbując zniszczyć francuską flotę w Mers-el-Kébir.

Pancernik Dunkierka został poważnie uszkodzony przez ostrzał w czasie ataku, osiadając na dnie portu. Dwa dni później doznał dalszych obrażeń od bombowców torpedowych z lotniskowca HMS Ark Royal. Po zakończeniu tymczasowych napraw, Dunkierka powróciła do Tulonu w południowej Francji w lutym 1942 roku. Była w areszcie zawieszenia broni, rozbrojona i w suchym doku, kiedy Niemcy zaatakowali tak zwaną "wolną strefę" 27 listopada 1942 roku, pancerniki Dunkierka i Strasburg zostały zatopione przez załogę w obawie o przejęcie przez Niemcy w Tulonie tego samego dnia. Jego dowódca, Kapitan de vaisseau Amiel początkowo odmówił zatopienia swojego okrętu bez pisemnych rozkazów, ale ostatecznie przekonał go do tego kapitan pobliskiego lekkiego krążownika La Galissonnière.


Kraj         Francja
Klasa statku Pancernik klasy Dunkerque
Stocznia         Brest Dockyard, Francja
Stępka 24 grudnia 1932 r
Wodowanie 2 października 1935 r
Służba 1 maja 1937 r
Zatopiony  27 listopada 1942 r
Wyporność Standard 26500 ton; pełna 35500 ton
Długość         215 metrów
Szerokość 31 metrów
Zanurzenie 8,7 metra
Maszynownia 4 turbiny parowe o mocy 130 000 KM napędzające 4 śruby
Moc wyjściowa 112500 SHP
Prędkość         30 węzłów
Załoga 1431
Uzbrojenie 8 dział kaliber 330 mm, 16 dział 130 mm, 10 dział 37 mm
Uzbrojenie Pas boczny 255 mm, grodzi 30 mm, pokład 115-125 mm, wieże 310-330 mm
Samolot         4 samoloty