Włoski pancernik Conte di Cavour

Pancernik Conte di Cavour

Conte di Cavour był głównym okrętem w swoje klasie pancerników z czasów I wojny światowej. W dniu 24 maja 1915 roku stał się okrętem flagowym kontradmirała Luigiego Amedeo di Savoia, ale podczas wojny nie miał żadnych aktywnych misji. Po pierwszej wojnie światowej stał się częścią włoskiego wizerunku zagranicznego, płynąc do Ameryki Północnej, przewożąc króla Vittorio Emannuelle III podczas wizyty na Adriatyku i zabierając Benito Mussoliniego z wizytą w Trypolisie. W dniu 12 maja 1928 roku został wycofany ze służby. W latach 1933-1937 został wyremontowany w Trieście. Wrócił do służby w 1937 roku.



W czasie II wojny światowej uczestniczył w bitwie o Kalabrię 9 lipca 1940 roku i został zatopiony przez brytyjskie bombowce torpedowe podczas słynnego rajdu w Taranto. Pod koniec 1941 roku podjęto próbę jego podniesienia i naprawy, ale nie została dokończona, zanim Włochy poddały się w 1943 roku.

W nocy 11 listopada 1940 roku Conte di Cavour był na kotwicy w porcie Taranto, kiedy został zaatakowany przez 21 bombowców torpedowych Fairey Swordfish z brytyjskiego lotniskowca HMS Illustrious oraz kilku innych okrętów wojennych. Armaty okrętu zestrzeliły jednego Swordfisha krótko po tym, jak samolot zrzucił torpedę, eksplodowała pod wieżą "B" o 23:15, wybijając główną pompę dziobową. Kapitan zwrócił holowniki, które miały pomóc w przeholowaniu okrętu na pobliską 12-metrową mieliznę o 23:27, ale admirał Bruno Brivonesi, dowódca 5 Dywizjonu Pancerników zawetował rozkaz, ale było za późno i Conte di Cavour musiał osiąć na głębszej, 17-metrowej mieliźnie o 04:45 następnego dnia rano. Początkowo opierał się na równym kilu, ale tymczasowo osiągnął 50-stopniowy przechył, zanim osiadł na dnie o 8:00 z przechyłem 11,5 stopnia. Tylko jego nadbudówka i wieżyczki działały w tym czasie nad wodą.

Po kapitulacji poddał się pod niewielką kontrolą Niemiec. ale znowu nie został przywrócony do aktywnej służby. Został złomowany 27 lutego 1947 r.

Kraj Włochy
Klasa statku Pancernik klasy Conte di Cavour
Stępka 1 stycznia 1910 r
Uruchomiona 1 stycznia 1911 r
Upoważniony 1 stycznia 1915 r
Wycofanie z eksploatacji 18 maja 1928 r
Zatopiony 12 listopada 1940 r
Wyporność: 28800 ton w standardzie; 29100 ton pełne
Długość 186,4 metra
Szerokość 28 metrów
Zanurzenie 10,4 metra
Maszynownia 8 kotłów, 2 wały
Moc wyjściowa 93000 SHP
Prędkość 28 węzłów
Zasięg 3 100 Mm przy 20 węzłach
Załoga 1236
Uzbrojenie 10x320mm, 12x120mm, 8x100mm, 8x37mm, 12x20mm
Opancerzenie maks. 280 mm w pionie, 135 mm w poziomie
Ponownie 1 czerwca 1937 r