Ciężki krążownik Admirał Scheer

Ciężki krążownik Admirał Scheer

Początek wojny zastał Admirała Scheera w Niemczech. Ze względu na kłopoty z silnikami wysokoprężnymi miał on ograniczoną zdolność bojową. Przebywając 4.09.1939 roku na redzie w Schilling Admirał Scheer stał się obiektem ataku brytyjskich bombowców, lecz nie odniósł poważniejszych uszkodzeń. W lipcu 1940 roku został gruntownie zmodernizowany przez co znacznie zmienił swój wygląd. Między 27.10.1940 roku a 1.11.1940 roku wykorzystując złą pogodę udało się krążownikowi niepostrzeżenie sforsować Drogę Duńską (między Islandią a Grenlandią) i wyjść na Atlantyk.



W dniu 5.11.1940 roku wodnosamolot rozpoznawczy z Admirała Scheera zauważył podążający do Anglii konwój HX-84 składający się z 37 statków (wśród nich były 2 polskie - Morska Wola i Puck) eskortowany tylko przez brytyjski krążownik pomocniczy JERVIS BAY. Na krótko przed zaatakowaniem konwoju Admirał Scheer zatopił samotnie płynący brytyjski chłodnicowiec Mopan.

W obronie konwoju stanął krążownik pomocniczy Jervis Bay uzbrojony w 8 działek kalibru 152 mm, o wyporności 14 164 ton, który wydał jednocześnie rozkaz rozproszenia konwoju. Nierówny bój trwał około 2 godzin. Później Admirał Scheer przeniósł ogień na statki konwoju zatapiając jeszcze brytyjski drobnicowiec Bezaverford, frachtowce Majdan, Kenbane Head, Trevellard, Fresno City. Uszkodzone zostały zbiornikowiec San Demetrio, transportowiec Rangitiki i drobnicowiec Andalusian.



1.04.1941 roku zawija do Kilonii kończąc działania trwające 161 dni. Przemierzył w tym czasie ponad 46 000 mil morskich zatapiając 14 statków, krążownik pomocniczy oraz zdobywając 2 pryzy. W dniach 9 i 10.05.1942 roku Admirał Scheer razem z bliźniaczym Lutzow oraz 6 niszczycielami przechodzi do Narwiku, a 2.07.1942 roku wchodzi do fiordu Kaa. Wychodzi z niego 5 lipca w ramach operacji „Roesselsprung" skierowanej przeciwko konwojowi PQ-17. Operacja już następnego dnia zostaje odwołana i krążownik wraca do Narwiku.

25.08.1942 roku w ramach operacji „Wunderland" zatapia radziecki lodołamacz Aleksander Sibiriakow. 30.08.1942 roku krążownik przybywa do bazy w Narwiku. Przebiegająca w trudnych warunkach atmosferycznych operacja „Wunderland" i przejście przez arktyczne pole lodowe sprawiły, że Admirał Scheer został skierowany do generalnego remontu.

W listopadzie 1944 roku znacznie wzmocniono uzbrojenie przeciwlotnicze okrętu i skierowano go do walki z Rosjanami na wschodnim Bałtyku. W wyniku ataków lotnictwa radzieckiego 23.11.1944 roku krążownik został trafiony w rufę bombą, która jednak nie eksploduje. W nocy z 9 na 10.04.1945 roku podczas bombardowania Kilonii w bezpośredniej bliskości Admirała Scheera spadło 5 ciężkich bomb, które detonowały pod wodą i spowodowały rozdarcie dna krążownika, który kładzie się na prawą burtę i ze 120° przechyłem osiada na dnie basenu portowego.

Dane taktyczno-techniczne

Stocznia Marinewerft Wilhelmshaven
Położenie stępki 25.06.1931 Wodowanie 1.04.1933 W służbie 12.11.1934
Wyporność podawana oficjalnie 10 000 t. właściwa, 11,550 t., pełna 15 180 t.
Długość 186,0 m
Szerokość 21,34 m
Zanurzenie 5,78/7,25 m
Załoga 726 (1340 w czasie wojny) oficerów i marynarzy
Napęd 8 dwusuwowych 9-cylindrowych silników wysokoprężnych firmy MAN typu M 9 Z 42/58 o mocy 4830 kW (6570 KM) każdy - w sumie 39 705 kW (54 000 KM)
Prędkość 28,3 w.
Paliwo 2900 ton.
Zasięg 17 460 mil/15 w. 6960 mil/27 w.
Uzbrojenie 6x280 mm (2xIII), 8x150 mm (8xI), 6x105 mm (3xII), 10x37 mm (5xII), 4x20 mm (4xI)
8 wyrzutni torped kal. 533 mm (2xIV, torpedy typu G 7 a) 2 wodnosamoloty
Pancerz: pokład 17+40 mm, burty 80 mm, wieża art. głównej 140 mm