Samolot myśliwski PZL P -24 G

Samolot myśliwski PZL P -24 G

W lutym 1932 roku inż. Wsiewołod Jan Jakimiuk rozpoczął pracę nad rozwojem myśliwca PZL P-11, przystosowanego do napędu silnikiem o mocy do 735 kW (1000 KM). Samolot otrzymał oznaczenie PZL P-24. Silniki takie produkowała francuska wytwórnia Gnome-Rhone. Ponieważ w Polsce produkowano i stosowano do napędu samolotów tylko silniki firmy Bristol o mniejszej mocy, postanowiono wytwarzać samoloty P-24 wyłącznie na eksport i wyposażać je w silniki Gnome--Rhóne. Pierwszy prototyp P-24/I z silnikiem Gnome-Rhone 14 Kds o mocy 559 kW (760 KM) oblatał w maju 1933 roku kpt. B. Orliński. Jego konstrukcja była wzorowana na, samolocie P-lla.

Przystosowano do nowego silnika przód samolotu oraz zamontowano silniejsze uzbrojenie pad skrzydłami i na górze kadłuba. W skład uzbrojenia wchodziły 2 działka kal. 20 mm i 2 karabiny maszynowe kal. 7,9 mm lub tylko 4 karabiny maszynowe o tym samym kalibrze. Podczas prób zmieniono śmigło z drewnianego na metalowe trójłopatowe. wzmocniono zamocowanie działek oraz ulepszono inne elementy. W ten sposób powstał drugi prototyp P-25/II nazywany też Super P-24, który w marcu 1934 roku został oblatany również przez kpt. B. Orlińskiego. Na prototypie tym 28 czerwca 1934 roku kpt. Orliński ustanowił rekord prędkości lotu dla samolotów myśliwskich z silnikiem gwiazdowym 414 km/h.

W lipcu 1934 roku wytwórnia otrzymała silnik Gnome-Rhone 14 Kfs o mocy 684 kW (930 KM), który zamontowano na trzecim prototypie P-24/III nazywanym także Super P-24 bis. Prototyp ten oblatany w sierpniu 1934 roku najpierw zaprezentowano polskim władzom wojskowym oraz attache lotniczym zagranicznych ambasad w Polsce, potem (w listopadzie 1934 roku) wystawiono go no Międzynarodowym Salonie Lotniczym w Paryżu, gdzie wzbudził duże zainteresowanie. Wiele państw zgłosiło chęć zakupienia tego samolotu lub produkowania go na licencji u siebie.

W 1936 roku wyprodukowano zmodyfikowany samolot P-24. Od samolotu P-11c adoptowano tył kadłuba wraz z usterzeniem i obniżono o 140 mm silnik względem kadłuba w celu polepszenia widoczności z kabiny, o taką samą wysokość podniesiono fotel pilota, a uzbrojenie umieszczono wyłącznie w skrzydłach. Samolot wyposażono w silnik gwiazdowy Ghome--Rhone 14 Kfs.


Do 1939 roku samolot ten produkowano w wersjach A, B, C, D, E. F i G. Poszczególne wersje różniły się w zasadzie tylko uzbrojeniem. Wersje A, E i F wyposażone były w 2 działka Oerlikon FF kal. 20 mm i 2 karabiny maszynowe Colt-Browning kal. 7,9 mm, wersje B, C i G w 4 karabiny maszynowe Colt-Browning kal. 7,9 mm. Wszystkie wersje miały wyrzutniki na 4 bomby po 12,5 kg. Wersje E, F i G miały silniki o większej mocy. W 1936 roku Turcja zamówiła 40 samolotów P-24A i C oraz zakupiła licencję na produkcję tego samolotu. Pierwsze P-24 dostarczono do Turcji w 1936 roku a w 1937 r, został oblatany pierwszy z 50-ciu P-24 zbudowanych w Turcji. Bułgaria zakupiła 14 P-24B, a Rumunia 6 P-24E oraz licencję, budując następnie 40 samolotów. W latach 1937-39 Grecja zakupiła 30 P-24 w wersjach A, F i G. W sumie zbudowano 189 samolotów P-24 wszystkich wersji.

Dla polskiego lotnictwa wojskowego opracowywano w 1939 roku wersję P-24H napędzaną silnikiem Ghóme-Rhóne 14N21 o mocy 772 kW (1050 KM), uzbrojoną jak wersja F lub w 4 działka kal. 20 mm. Samolot myśliwski PZL-24 był najbardziej znanym w świecie samolotem z rodziny myśliwców Puławskiego. Samoloty te dzielnie broniły Grecji podczas inwazji włoskiej w latach 1940-41. W Turcji i Rumunii służyły jako myśliwce do 1942 roku, a później do treningu.

W Polsce we wrześniu 1939 roku tylko jeden samolot P-24 wziął udział w walkach powietrznych. Był to prototyp seryjnego P-24 z krytą kabiną, który znajdował się w Centrum Wyszkolenia Lotnictwa na lotnisku Ułęż. Na samolocie tym poroku pil. H. Szczęsny w dniach 14 i 15 września 1939 roku zestrzelił 2 samoloty niemieckie broniąc przed bombardowaniem transporty kolejowe na stacji Peresepa.

Samolot PZL P-24G był jednomiejscowym samolotem myśliwskim górnopłatem o konstrukcji całkowicie metalowej, podwozie stałe-klasyczne, nożycowe dwugoleniowe, napęd: silnik gwiazdowy Gnome-Rhone 14N07 o mocy 713 kW (970 KM), uzbrojenie: 4 karabiny maszynowe Colt-Browning kal. 7,9 mm, 4 bomby po 12,3 kg
albo 2 bomby po 50 kg. wyposażenie: radiostacja pokładowa oraz komplet rakiet sygnalizacyjnych.

Dane techniczne
wymiary: rozpiętość 10,68 m. długość 7,6 m, wysokość 2,69 m;
masy: całkowita 1915 kg, wiosno 1330 kg
osiągi: prędkość maks. 430 km/h na wysokości 4250 m, prędkość wznoszenia 11,5 m/s, pułap
10500 m, zasięg 550 km.