PzKpfw III Ausf. J SdKfz. 141/1

PzKpfw III Ausf. J SdKfz. 141/1

Wykorzystując doświadczenia nabyte podczas prac konstrukcyjnych czołgów Panzer I i Panzer II w 1935 roku niemiecki przemysł przystąpił do budowy czołgu średniego. Miał to być pojazd oparty o oryginalne niemieckie rozwiązania (Panzer I i II oparto na rozwiązaniach zaczerpniętych z wozów angielskich i szwedzkich). W czołg ten miały być wyposażone trzy kompanie batalionów czołgów, podczas, gdy czwarta miała być uzbrojona w czołgi ciężkie Panzer IV. Dla pojazdu przyjęto tajny kryptonim Zugfuhrerwagen. Już od samego początku pojazd wzbudzał wiele kontrowersji i nieporozumień. Jednym z nich był kaliber działa.

Inspektorat Wojsk Pancernych (Guderian) domagał się działa czołgowego 50 mm, natomiast Zarząd Uzbrojenia uważał, że wystarczający będzie kaliber 37 mm. Ostatecznie przyjęto wariant 37 mm, takie same jak przeciwpancerne działko piechoty Pak 37. "Trójka" od początku była czołgiem bardzo zaawansowanym technologiczni. Wiele z rozwiązań konstrukcyjnych jest stosowanych do dzisiaj, m.in. wałki skrętne jako element zawieszenia i półautomatyczne skrzynie biegów. Te rozwiązania nastręczały konstruktorom wiele problemów, to też czołg zaczął wchodzić do produkcji seryjnej później niż Panzer IV.

Pierwsze cztery serie wyprodukowane w niewielkich partiach 10-15 sztuk przekazano do jednostek czołgowych jako pojazdy próbne w latach 1936-38. Ostatecznie do produkcji seryjnej skierowano wersję E. Załoga składała się z pięciu ludzi (dowódca, celowniczy i ładowniczy, kierowca oraz radiotelegrafista). Czołg miał telefon wewnętrzny i radiostację, co nie było takie oczywiste w wozach bojowych innych państw. W czasie Kampanii Wrześniowej ilość "trójek", jaka znajdowała się na wyposażeniu była niewielka, to też dopiero Kampania Francuska wykazała zalety i wady tego czołgu. Największą z nich była armata. Hitler zażądał przezbrojenia czołgów w 50 mm armatę KwK 50 mm. Zarząd Uzbrojenia jednak zignorował tą decyzję (przypadkiem lub nie) i wyposażył czołgi w armatę Kwk42 mm.


Parę miesięcy później, gdy Hitler dowiedział się o tym, doszło między nim a inżynierami do ostrej wymiany zdań, o nie respektowanie jego decyzji. Wypominał to później przy każdej okazji konstruktorom. Tak więc uzbrojenie czołgu jest dziełem przypadku. W latach późniejszych, rola jaką odgrywała "trójka" zmalała, z racji pojawienia się na polu walki radzieckich czołgów KW i T-34. Za słaby okazał się pancerz i uzbrojenie. Wóz wycofano z produkcji, wprowadzając na to miejsce "Panterę". Ogółem od 1939 do 1943 toku wyprodukowano 5934 czołgi. Nowoczesne podwozie "trójki" zostało wykorzystane do budowy działa szturmowego StuG III.

Dane techniczne:
Załoga - 5 osób; masa całkowita - 22300 kg; długość - 5560mm; szerokość -2950 mm; wysokość -2500 mm; prędkość - 40 km/h; zasięg - droga
-144km, teren - 95km; uzbrojenie - armata 5cm KwK 39 L60, Km MG 34.