Włoskie lotnictwo w wojnie przeciw Grecji

Włoskie lotnictwo w wojnie przeciw Grecji

Zajęcie Albanii przez Włochów doprowadziło do zwiększenia napięcia. Do tego doszedł konflikt terytorialny o południową Albanię zamieszkałą, przez Greków, zwaną przez nich Północnym Epirem. Pretensje do tego terytorium Grecja zgłaszała jeszcze wobec niepodległej Albanii, która je odrzucała posiadając włoskie poparcie. Grecja była równocześnie obiektem zainteresowania Włoch ze względu na ich plany opanowania wybrzeży Morza Śródziemnego. Grekom zarzucano także, że z ich terytorium korzysta brytyjska flota i lotnictwo działające przeciwko Włochom. 28 października 1940 roku wystosowano do rządu greckiego ultimatum żądające zgody na włoską okupację terytorium Grecji, a w wypadku odmowy grożące wojną. Odpowiedź była oczywiście odmowna.



Przeciwko 150 samolotom pierwszej linii Elleniki Vassiliki Aeroporia EVA (Królewskie Greckie Siły Powietrzne) Włosi rzucili dwukrotnie więcej maszyn bojowych . Były to samoloty Dowództwa Lotniczego Albania w sile 2 pułków i 2 dywizjonów bombowych oraz 1 dywizjonu rozpoznawczego. W Albanii Włosi posiadali pod koniec października 1940 roku tylko jeden dywizjon myśliwski złożony z 2 eskadr wyposażonych w Fiaty CR.32.

Oprócz samolotów z Albanii Grecję atakowały jednostki 4 Squadra Aerea powstałej z powiększenia 4 Zona Territoriale, z Południowo - Wschodnich Włoch: 2 pułki i 2 dywizjony bombowe i 2 dywizjony myśliwskie na CR.42 i G.50 bis. Te skromne siły myśliwskie na początku listopada wzmocnione zostały w Albanii przez 3 dywizjony myśliwskie: jednym CR.42 oraz 24 dywizją i 154 Samodzielnym Dywizjonem na G.50bis. W Apulii zaś przez jedną eskadrę MC.200. Tak więc Dowództwo Lotnicze Albania i 4 Squadra Aerea uczestniczące w agresji na Grecję liczyły ogółem 380 samolotów. Do tego dochodziło około 50 samolotów Dowództwa Lotniczego Egea bazujących na Dodekanezie, które również okazyjnie brały udział w działania przeciwko Grecji.

Pomimo zażartego oporu EVA, których podstawowy myśliwiec PZL P.24 mógł nawiązać równorzędna walkę z włoskimi dwupłatowcami Fiata, przewaga liczebna przesądziłaby o panowaniu Włochów w powietrzu. Stało się jednak inaczej za sprawa RAF-u, który począwszy od 3 listopada przysłał Grekom bombowce Bristol Blenheim, do których dołączyły później Vickersy Wellingtony. Głównym celem ich ataków była włoska baza lotnicza w Albanii Velona. Bombowce brytyjskie dokonujące bez eskorty myśliwców nalotów na włoskie pozycje i bazy stawały się łatwym łupem dla myśliwców, szczególnie dla Frecci.

Wzrastająca obecność lotnictwa brytyjskiego, a zwłaszcza pojawienie sic myśliwców RAF-u Gloster Gladiator, pociągnęła za sobą konieczność wzmocnienia działających przeciwko Grecji jednostek lotnictwa włoskiego przez nowe siły, przede wszystkim myśliwskie. Pod koniec listopada 1940 roku 4 Squadra Aerea otrzymała dwie dodatkowe eskadry Saett a w grudniu jeszcze cztery dalsze. Pierwsze loty nad Grecje Macchi MC.200 wykonały 22 grudnia 1940 roku.

Stale wzrastające siły na froncie greckim spowodowały uzyskanie w lutym 1941 roku panowania w powietrzu. W marcu pojawiły się jednak na greckim niebie Hurricune’y. W lutym i marcu 1941 roku doszło do natężenia ciężkich walk nad frontem oraz nad miastami greckimi i albańskimi pomiędzy myśliwcami obydwu stron, które w ich wyniku poniosły ciężkie straty.

Pojawienie się większej liczby Hurricane’ów spowodowało przezbrojenie w Albanii na MC.200 jednego dywizjonu z CR.42 i drugiego z G.50. Brytyjczycy w Grecji dysponowali 4 dywizjonami lotniczymi, z których dwa wspierały działania wojsk greckich na froncie, a pozostałe osłaniały Ateny. Oprócz nich pomocy Grekom udzielały brytyjskie dywizjony bombowe atakujące cele w Albanii, a normalnie stacjonujące w Egipcie, które wykorzystywały lotniska greckie w trakcie działań bojowych.

Włosi musieli również walczyć z samolotami brytyjskimi startującymi z lotniskowców. Przeciwko Jugosławii i Grecji działało 666 włoskich samolotów. Ze zreorganizowanej 2 Squadra Aerea pochodziły: 1 pułk i 2 dywizjony bombowe, 6 eskadr wsparcia pola walki i 4 dywizjony myśliwskie wyposażone w MC.200. Z 4 Squadra Aerea w walkach uczestniczyło 5 pułków i 4 dywizjony bombowe oraz 1 dywizjon i 2 eskadry myśliwskie wyposażone w MC.200 i niewielką ilość CR.42. W Albanii znajdowały się: 1 dywizjon bombowy, 2 dywizjony myśliwskie na MC.200, 2 dywizjony myśliwskie na G.50 bis, 1 dywizjon myśliwski na CR.42 oraz 8 eskadr wsparcia pola walki. Najskuteczniejszym Dywizjonem Myśliwskim w czasie kampanii na Bałkanach był 154 Samodzielny Dywizjon z 52 pewnymi zestrzeleniami i z 9 prawdopodobnymi. Całkowita liczba włoskich samolotów myśliwskich zaangażowanych w walkach na Bałkanach wynosiła 295. Wciągu sześciu miesięcy walk przeciwko Grecji i Jugosławii Regia Aeronautica utraciła 65 samolotów w walce, a dalszych 405 było uszkodzonych. Dane włoskie mówią o zestrzeleniu 223 samolotów wroga na pewno i 55 prawdopodobnie.

Tagi: grecja w II wojnie światowej, II wojna światowa, II wojna światowa na bałkanach,