Feldmarszałek Ewald Von Kleist (1881-1954)
Od 1902 roku podporucznik artylerii, potem służy w kawalerii, brał udział w I wojnie światowej. Początkowo na stanowiskach liniowych, później w sztabach. Po zakończeniu działań wojennych pozostał w Reichswehrze. W początku lat 30-iych XX wieku objął dowództwo pułku piechoty, awansowany na pułkownika, potem został dowódcą 2 Dywizji Kawalerii w 1932 roku. Do 1933 roku awansował na generała porucznika, następnie został dowódcą VIII Korpusu.
Odszedł na emeryturę w 1938 roku, już w stopniu gen. kaw. Ponownie w służbie od 1 września 1939 roku jako dowódca XXII Korpusu. Od 1940 dowódca Grupy Pancernej, po walkach we Francji otrzymuje Krzyż Rycerski i awansuje do stopnia gen. płk. Jego Grupa Pancerna walczy następnie na Bałkanach. W czasie ataku na Związek Radziecki dowodzi 1 Grupą Pancerna (późniejsza 1 Armia Pancerna) pozostając na tym stanowisku do 1942 roku.
Za zasługi otrzymał Liście Dębowe do Krzyża Rycerskiego. Pod koniec 1942 roku został dowódcą Grupy Armii „A” awansowano go na marszałka polnego. W marcu 1944 roku
wysłano Kleista na emeryturę, otrzymał wówczas Miecze do Krzyża Rycerskiego. W 1945 roku Kleist został aresztowany przez Amerykanów i przekazany Jugosławii. Tam w 1946 roku został oskarżony o zbrodnie, których dokonał w trakcie kampanii bałkańskiej i skazany na 15 lat pozbawienia wolności. Następnie został przekazany ZSRR, gdzie został skazany na 25 lat pozbawienia wolności. Zmarł w 1954 roku w więzieniu we Włodzimierzu. Von Kleist zakazał podwładnym wcielania w życie rozporządzeń łamiących prawo międzynarodowe mimo to był jedynym feldmarszałkiem III Rzeszy, który zmarł w radzieckiej niewoli.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz