Junkers JU 188A

Junkers JU 188A

Junkers JU 88 był udanym typem szybkiego średniego bombowca ale zakłady już w 1939 przystąpiły do pracy nad programem tzw. „bombowca B" czyli wysokościowego następcy JU 88 oznaczonego Ju 288. Kiedy jednak prace z powodu trudności technicznych przeciągały się postanowiono stworzyć pośrednią odmianę rozwojową. Zmiany dotyczyły przede wszystkim kabiny, która otrzymała bardziej aerodynamiczny kształt i pełne oszklenie. Rozpiętość skrzydeł zwiększono przez dodanie szpiczastych końcówek. Zmieniono także kształt usterzenia pionowego.

Do napędu samolotu oznaczonego Ju 288 użyto silników gwiazdowych BMW-801. Pierwszy prototyp samolotu został oblatany wiosną 1942, drugi w niecały rok później. Próby wypadły pomyślnie i zakłady otrzymały zamówienie na produkcję seryjną z zastrzeżeniem, że samolot ma być przystosowany zarówno do silników BHW 801 jak i rzędowych Ju 213 i to bez jakichkolwiek zmian w konstrukcji płatowca, chodziło o uniknięcie zaburzeń w produkcji w przypadku chwilowego wstrzymania dostaw jednego z tych silników.

Planowano następujące wersje Ju 188: Wersja C bombowiec wraz ze zdalnie sterowaną wieżą na ogonie, G wersja rozwojowa, H jako samolot rozpoznawczy rozwinięcie wersji G, R nocny myśliwiec, T wersja z aparaturą fotograficzną i ciśnieniową kabiną.

W lutym 1943 rozpoczęły się dostawy do jednostek Ju 188 E1 z silnikami BMW-801 ML o mocy 1200 kw. Do końca roku wyprodukowano ich 283 sztuk. W styczniu 1944 produkcję podjęto w 2 nowych wytwórniach. Pojawiła się odmiana Ju 188 A-2 z rzędowymi silnikami Jurna 213 A1 o mocy po 1325 kw, która do startu mogła być przez wtrysk metanolu zwiększona do 1670 kw. Budowano również odmianę torpedową A-3. Wkrótce potem do produkcji weszły odmiany zwiadowcze Ju 188 D1 i D2 z silnikami Jurno 213 oraz odpowiadające im odmiany Ju 188 F1 i F2 z silnikami BMW 801.

W styczniu 1944 roku, JU 188s wziął udział w operacji Steinbock, odwetowego nalotu w 400 niemieckich bombowców na Londyn.

Uzbrojenie samolotów bombowych Ju 188 składało się zwykle z 1 ruchomego działka MG-151 /20 (20 mm) w oszklonym dziobie samolotu, 2 karabinów maszynowych MG-131 (13 mm) w wieżyczce obrotowej na szczycie kabiny i w tylnej części także oraz 1 karabin maszynowy MG-81 (7,9 mm) do obrony tylnej i dolnej półsfery. Ju 188 mógł zabrać do 3000
kg bomb.

Dane techniczne:

rozpiętość – 22 m
długość – 14,95 m
wysokość – 4,45 m
masa własna – 9860 kg
masa startowa – 14510 kg
prędkość max – 500 km/h
pułap – 9350 km
zasięg – 1950 km

Tagi: samoloty niemieckie, II wojna światowa, historia niemiec junkers,