Średni czołg T-28 typ 1938 rok

Średni czołg T-28 typ 1938 rok

Na początku lat 30-tych radzieckie wojska pancerne zostały przekształcone w samodzielny rodzaj wojsk. Stało się to możliwe dzięki wyszkoleniu odpowiedniej kadry dowódców i specjalistów technicznych, a także w wyniku zwiększanej z roku na rok seryjnej produkcji czterech podstawowych typów czołgów i stopniowego nasycania nimi jednostek. Były to: lekkie czołgi T-26 i BT-7, średnie czołgi T-28 t ciężkie czołgi T-35.

W rezultacie wnikliwych studiów nad ówczesnym stanem broni pancernej w świecie, pod jęto budowę wozów bojowych, całkowicie zaprojektowanych i skonstruowanych przez inżynierów radzieckich. Jednym z pierwszych takich wozów był trzywieżowy średni czołg T-28 wytwarzany od 1933 roku w zakładach im. Kirowa w Leningradzie pod kierunkiem inżynierów Ż. Kotina i M. Duchowa.

Czołg T-28 został skonstruowany w 1932 roku. Jego prototyp był uzbrojony w armatę kal. 45 mm umieszczoną w wieży głównej oraz w dwa karabiny maszynowe kal. 7,62 mm, zabudowane w jednoosobowych wieżach, usytuowanych w przedniej części kadłuba. Po przekazaniu czołgu do produkcji seryjnej zwiększono kaliber działa do 76,2 mm oraz dodano jeszcze jeden kaem umieszczony w tylnej części wieży głównej. Ponadto wszystkie egzemplarze czołgów tego typu zostały wyposażone w radiostacje nadawczo-odbiorcze, a także w urządzenia dymotwórcze do stawiania zasłon.

Warto dodać, że w połowie lat trzydziestych T-28 był czołgiem o największym kalibrze działa w świecie. W 1938 roku T-28 został poddany dalszej modernizacji. Zwiększono wówczas długość lufy jego działa i zamontowano urządzenia stabilizujące wieżę główną, co korzystnie wpłynęło na celność ognia artyleryjskiego prowadzonego w czasie jazdy. Podobnie jak i niektóre inne czołgi radzieckie, T-28 był wyposażony w dodatkowe urządzenia, jak na przykład w umieszczony z przodu woleć do trałowania min. Na bazie tego czołgu zbudowano również kilka typów dział samobieżnych oraz czołg mostowy IT-28, wytrzymujący obciążenie
do 50 ton.



Czołgi T-28 brały udział w wojnie z Finlandią w zimie 1939/1940 roku, gdzie używano ich do wsparcia taktycznych związków piechoty oraz do przełamywania umocnionych pozycji obronnych przeciwnika. Jednakże podczas przełamywania silnie ufortyfikowanej Linii Monnerheima nasyconej znaczną liczbą dział przeciwpancernych, okazała się. że pancerz czołgu wymaga dodatkowego wzmocnienia. Doraźnie rozwiązano ten problem poprzez zamontowanie stołowych ekranów wokół wież i korpusu czołgu, w tym również wokół zespołu jezdnego.

Ostatnia modernizacja czołgu T-28 polegała na pogrubieniu jego pancerza w części przedniej do 50-80 mm, a w części tylnej i z boków do 40 mm. Masa tej wersji czołgu, oznaczonej jako T-28M wzrosła do 32 ton. Czołgi te weszły do uzbrojenia jednostek w 1940 roku i wzięły udział w pierwszych miesiącach wojny z Niemcami.


Załoga - 6 osób. Długość - 7,44 m, szerokość - 2,81 m, wysokość - 2,52 m,
masa całkowita - 25,5 tony. Uzbrojenie, jedno działo kal. 76,2 mm i zapasem 70 pocisków i 3—4 kaemy DT z kompletem 7938 naboi.
Napęd: 12-cylindrowy silnik lotniczy M-17L o mocy 500 KM. Maks. prędkość - 37 km, zasięg - 220 km.