Junkers JU 87 G

Junkers JU 87 G

Wiosną 1940 roku równolegle do produkowanych w dalszym ciągu wersji Ju-87B i innych rozpoczęto prace nad projektem samolotu, który w maju 1940 roku uzyskał oznaczenie D (Dora), a zbudowany w lecie jego prototyp V21 miał zaplanowany pierwszy oblot, na grudzień. Niedomagania nowego silnika Jurna 211 F spowodowały odłożenie terminu oblotu.

Ostatecznie prototyp wyposażono w nowy silnik Jurno 211 J o mocy 1044 kW. Badania i próby w locie przeprowadzono w ośrodku badawczym w Rechlinie w maju 1941 wykazały pełną przydatność samolotu do spełnienia zadań projektowych. Niezwłocznie wprowadzono go do produkcji seryjnej pod oznaczeniem D-1. Wersję D-3 przystosowano do działań szturmowych. Opancerzono kabinę załogi, silnik i chłodnicę, wyprodukowano hamulce powietrzne i zdemontowano syreny. Wersję tę wyposażono także w zmodyfikowany system masowego wyważania lotek.

Wersja D-5 bazowana była na wersji D-3, powiększono rozpiętość skrzydeł, zlikwidowano hamulce powietrzne i elementy wyposażenia służące do bombardowania z lotu nurkowego. Powiększono powierzchnię kadłuba osłoniętą pancerzem i zamontowano uniwersalne zaczepy podkadłubowe i podskrzydłowe na różnego rodzaju uzbrojenie i wyposażenie.

Samolot Ju-87G-1 (niszczyciel czołgów) bazowany był na wersji D-3, którą maksymalnie odciążono i pozbawiono ofensywnego uzbrojenie strzeleckiego, podwieszając pod skrzydłami działka p-panc. kal. 37 mm. Samolot Ju-87G-2 (niszczyciel czołgów) był uzbrojony i wyposażony jak wersja G-1, ale zbudowany był na bazie wersji D-5 czyli z długimi skrzydłami.

Polepszyło to znaczne właściwości lotne samolotu. Pierwsze i główne zastosowanie znalazł na froncie wschodnim. Działka p-panc. kal. 37 mm w jakie wyposażono samoloty G-1 i G-2 do Flak 18 firmy Rheinmetall, zwane także Bord Komone 3.7. Nie były to typowe działka lotnicze, ale przeciwlotnicze działko naziemne, zbudowane w 1935 roku i powszechnie używane w oddziałach OPL. Skonstruowano dla niego specjalną aerodynamiczną obudowę, mieszczącą komorę zamkową, tłumik odrzutu i mechanizmy przeładowania i elektrycznego spustu. Z boku obudowy wsuwano pudełkowy magazynek mieszczący 12 nabojów z pociskiem przeciwpancernym i burzącym.

Dane techniczne działka:

Kaliber 37 mm;
masa 272 kg;
długość całkowita 3626 mm,
długość lufy 2112 mm;
prędkość początkowa pocisku 795-860 m/s;
szybkostrzelność 140 strz/min; zasięg efektywny 2000 m;
pocisk p-panc. (pełny z wolframowym rdzeniem) miał długość 365 mm przy masie 1,46 kg.



Tagi: samoloty niemieckie, 2 wojna światowa, historia niemiec junkers,