Niszczyciel ORP Ouragan

W Chantiers Navols Froncais, Blainville we Francji zbudowany został w latach 1923—1926 (zwodowany 06-12-1924 roku.) niszczyciel „Ouragan", który wszedł do służby w Marine Nationale ze znakiem taktycznym „42". Był on jednym z pierwszych reprezentantów typu „Simoun", stanowiącego pierwowzór projektu zamówionych przez Polskę okrętów tej klasy: „Wichra" i „Burzy". Podobieństwo „Ouragana" do nich sprawiło, że kiedy po kapitulacji Francji znajdował się nie obsadzony w Portsmouth (schronił się w Wielkiej Brytanii wraz z częścią floty Francuskiej). Anglicy zaproponowali zaokrętowanie na nim Polaków, znających w przeciwieństwie do marynarzy z Royal Navy ów typ niszczyciela.

W dniu 18.07.1940 roku wcielono go przejściowo do Polskiej Marynarki Wojennej, zachowując nazwę „Ouragan", poprzedzoną skrótem OF (Okręt Francuski). Kontrtorpedowiec otrzymał numer burtowy „H-16". Dowódca został kmdr por. Eugeniusz Pławski, a większość załogi stanowili marynarze uratowani z zatopionego pod Narvikiem „Groma". 7.10.1940 roku dowództwo przejął kpt. mar. Stefan Gorazdowski. Pod jego komendą załoga „Ouragana" przeniosła się po przekazaniu okrętu 30-04-1941 roku flocie Wolnych Francuzów na nowo wcielony do PM W eskortowiec „Krakowiak". „.Ouragan" służył pod banderą z Krzyżem Lotaryngii jako okręt szkolny, a po wojnie znów w Marine Nationale, z listy jednostek której skreślono go w 1949 roku i złomowano.

W ciągu przeszło 9 miesięcy służby w PMW „Ouragan” przeszedł remont w Devonport, następnie stacjonował kolejno w Scapa Flow i Greenock. Pierwsze zadanie bojowe, polegające na uczestnictwie w eskortowaniu 4 stawiaczy min, wypełniał w dniach 01-05-1941 roku. Przerwał eskortę wskutek niemożności kontynuowania rejsu w silnym sztormie. Kiepski, mimo napraw stan wysłużonego okrętu ujawnił się także w kolejnych zadaniach eskortowych w obrębie Obszaru Zachodniego.

Po stwierdzeniu, że „Ouragan” nie nadaję się do wykonywania zadań bojowych, podjęto decyzję zwrócenia okrętu Francuzom.

Charakterystyka taktyczno-techniczna

Wyporność standardowa – 1319 ton,
Wyporność bojowa – 1727 ton,
Wymiary – 105 x 6 x 4,3 m,
Uzbrojenie w czasie służby w Polskiej Marynarki Wojennej: 3 x 130 mm, 1 działo plot. 100 mm, 2 działka plot. 37 mm, 4 nkm plot 13,2 mm (2xII), 1 aparat torpedowy 3-rurowy, kalibru 550 mm, 2 miotacze bomb głębinowych,
Napęd: 2 zespoły turbin parowych Parsona o łącznej mocy 3300 KM,
Prędkość max. 30 węzłów, zasięg 3000 Mn przy 15 w. 1400 Mm przy 20 w. 900 Mm przy 30 w.
Załoga 177 osób.