Samolot bombowy Junkers Ju-88A

Samolot bombowy Junkers Ju-88A

Prace nad projektami Ju 85 i Ju 88 rozpoczęto 15-01-1936 roku a budowę trzech prototypów Ju 88 rozpoczęto w maju 1936 roku. Najbardziej udanym prototypem okazał się trzeci z nich Ju 88 V3 z silnikami Jumo 211 A. W międzyczasie RLM (Ministerstwo Lotnictwa Rzeszy) zażądało przystosowania konstrukcji do bombardowania z lotu nurkowego i dodania czwartego członka załogi i wzmocnienia uzbrojenia. Tak powstał prototyp Ju 88 V4 z silnikami Jumo 211 ukończony w 1938 roku.


Samolot ten charakteryzował się tępym nosem oraz gondolą strzelecką pod przednią częścią kadłuba Następna wersja różniła się od poprzednika silnikami Jumo 211 B-1 a w późniejszym czasie poddano przeróbkom aerodynamicznym nos.

Zaprojektowany jako bombowiec nurkujący Ju 88 A wszedł do służby pod koniec 1939 roku. W kampanii wrześniowej udziału nie brał. W roli bombowca nurkującego ustępował znacznie swemu poprzednikowi, jednosilnikowemu Ju 87, co było zresztą zrozumiałe ze względu na masę, rozmiary i dwa silniki. Bezkonkurencyjny był natomiast w atakach z niewielkiej wysokości i płytkiego lotu nurkowego. Jego specjalnością było zwalczanie żeglugi zaopatrzeniowej, kolumn pojazdów, transportu oraz niszczenie przepraw, mostów itp.

W pewnym okresie wojny był utrapieniem alianckich konwojów i łodzi podwodnych w Zatoce Biskajskiej i na Morzu Śródziemnym, gdzie zresztą zwalczany był skutecznie przez swego największego wroga dwusilnikowe myśliwce RAF Bristol Beaufighter (w tym również z polskimi załogami). Poza tym używano go na wszystkich teatrach działań wojennych od Afryki do Arktyki, gdzie zachowywał wysoką sprawność i wartość bojową.

Ju 88 byt samolotem wysoce uniwersalnym i rozwojowym, wystarczy wspomnieć, że w czasie wojny wyprodukowano ich ok. 15 000 szt. w ponad 40 odmianach i wersjach. Szeroko stosowaną była A-4. Istniały ponadto wersje torpedowe, dalekiego rozpoznania, a nawet myśliwskie o prędkości przekraczającej 640 km/h i bardzo silnym uzbrojeniu.

Załoga Ju 88 A-4 zgrupowana była w części dziobowej, co miało niejaki wpływ na jej morale. Właz do samolotu znajdował się w tylnej, odchylanej części gondoli pod kadłubem. Ciekawostką konstrukcyjną większości wersji Ju 88 było zastosowanie silników rzędowych oprofilowanych np. gwiazdowych z charakterystyczną pierścieniową chłodnicą z przodu silnika.

DANE TAKTYCZNO-TECHNICZNE

Rozpiętość - 20,13 m
Długość - 14,4 m
Masa własna - 8000 kg
Masa start. max. - 14000 kg
Prędkość max - ok. 435 km/h
Pułap operacyjny - 8200 m
Zasięg ok. 1800 km
Zatoga 3-4 osoby
Napęd: dwa chłodzone cieczą 12-cylindrowe silniki Jumo 211J w układzie odwróconego V o mocy 1340 KM.
Uzbrojenie: 2 km MG 81 kal. 7.92 mm w przodzie kadłuba, 1 km MG 131 kal. 13 mm w tyle kabiny. 1-2 MG 81 w tyle gondoli podkadłubowej bomby o różnym wagomiarze do 3000 kg, przeważnie 250-500 kg, w komorze bombowej i na zewnętrznych podwieszeniach.
Uwaga: uzbrojenie strzeleckie w zależności od wersji i serii było bardzo różne, zarówno co do liczby kaemów jak i ich kalibru.

Tagi: samoloty niemieckie, historia II wojny światowej, historia niemiec junkers,