Mosquito Mk. VI FB

Mosquito Mk. VI FB

Samolot wielozadaniowy Mosquito powstał w wyniku realizacji idei skonstruowania lekkiego bombowca, którego podstawową zaletą miała być prędkość. Koncepcję tę wytwórnia de Havilland w październiku 1938 r. przedłożyła brytyjskiemu Ministerstwu Lotnictwa, dopiero jednak rok później, po rozpoczęciu wojny, oficjalnie przyjęto ją do rozpatrzenia.

Skoncentrowanie całej zdolności produkcyjnej przemysłu spowodowało skreślenie konstrukcji Mosquito z programu badań. Mimo to zakładowi de Havilland udało się po wielu wysiłkach pogodzić interesy bieżącej produkcji z „dodatkową" budową samolotu Mosguito.



Prototyp samolotu pilotowany przez Geoffrey de Havillanda juniora 25.11.1940 roku wykonał swój pierwszy lot. Prototyp E0234 pomalowano na kolor jaskrawożółty używany w RAF właśnie do oznaczania prototypów. Wstępne wyniki prób przeszły wszelkie wyobrażenia! Mosquito okazał się niezwykle szybki i zwrotny. Takich samolotów do tej pory w firmie nie było. Trwające jeszcze przez trzy miesiące próby dowiodły, że Mosquito był w tym czasie najszybszym samolotem bojowym świata.


Wiosną 1941 roku grupa osobistości z Ministerstwa Lotnictwa miała możliwość oglądania w Hatfield prototypu Mosquito, jak wykonywał pełny program trudnych prób m. in. start i lądowanie z jednym tylko pracującym silnikiem. Na specjalnym, porównawczym pokazie najnowszej wersji samolotu Spitfire i prototypu Mosguito drewniany dwusilnikowiec pokonał swego konkurenta w prędkości lotu o 30 km/h. Prymat wśród maszyn seryjnych w zakresie prędkości poziomej utrzymał Mosquito do 1944 roku.

Najliczniej produkowaną odmianą samolotu Mosquito była wersja Mk.VI, której powstało łącznie 2108 sztuk. W samoloty tego typu uzbrojono dwa polskie dywizjony: pierwszym byt 307 Nocny Dywizjon Myśliwski Lwowski, który przystąpił do przezbrajania 24 grudnia 1942 roku oddając samoloty Beaufighter, a drugim 305 Lekki Dywizjon Bombowy Ziemi Wielkopolskiej i Lidzkiej im. Marszałka Józefa Piłsudskiego, który przystąpił do wymiany sprzętu 4 grudnia 1943 roku oddając samoloty B-25 Mitchell.

Samolot wielozadaniowy de Havilland 98 Mosquito był dwusilnikowym, dwumiejscowym średniopłatem o drewnianej konstrukcji. Z tego powodu byt nazywany „drewnianym cudem" lub „marzeniem termita". Podwozie główne dwugoleniowe chowane w tył do gondoli silników. Kółko ogonowe w postaci metalowej, dwuśladowej rolki, chowane w locie. Zespół napędowy składał się z dwóch silników rzędowych Rolls-Royce Merlin, dwunastocylindrowych w układzie V, chłodzonych cieczą.



Wejście do kabiny załogi odbywało się przez klapę z prawej strony kadłuba (wersja NF) lub klapę w podłodze (wersja B). Wejście do kabiny ułatwiała drabina teleskopowa. Miejsce pilota znajdowało się po lewej stronie, nawigatora zaś po prawej.

Podstawowe uzbrojenie strzeleckie wersji Mk II NF i Mk VI F stanowiły 4 działka British Hispano kal. 20 mm oraz 4 karabiny maszynowe Colt Browning kal. 7,69 mm. Wersja Mk VI FB miała kombinację bomb i pocisków rakietowych. W wersjach Mk XII NF, Mk XIII NF i Mk XXX NF znajdowały się 4 działka w miejscu karabinów maszynowych.

DANE TAKTYCZNO-TECHNICZNE
wersji Mk. VI FB

Rozpiętość 16,51 m
Długość 12,29 m
Wysokość 4,65 m
Masa własna 6492 kg
Prędkość max 608 km/h na wysokości 4023 m
Pułap 7920 m
Zasięg 1545 km

samoloty brytyjskie,