Niszczyciel ORP Garland

Niszczyciel ORP Garland

Wśród licznych niszczycieli typu ,.G", zbudowanych w Anglii przed drugą wojną światową, znajdował się HMS „Garland" pochodzący ze stoczni Fairfield w Glasgow (rozpoczęcie budowy 22-08-1934 roku, wodowanie 24-10-1935 roku, ukończenie 3-03-1936 roku). Okręt ten charakteryzował się podobnie jak inne jednostki tej serii, przystosowaniem podczas wojny do zadań eskortowych dużą dzielnością morską, wytrzymałością, niezawodnością maszyn, zrównoważonym uzbrojeniem. 3.05.1940 roku jako pierwszy wojenny nabytek naszej floty został przekazany na Malcie Polskiej Marynarce Wojennej, z zachowaniem oryginalnej nazwy (po polsku - „Wieniec").



ORP "Garland" nosił znak taktyczny „H 37". Na początku służby pod biało-czerwoną banderą stacjonował w Aleksandrii. Po okresie eskortowania śródziemnomorskich konwojów, przeszedł przez Gibraltar do Anglii, by razem z „Burzą" i „Błyskawicą” działać na wodach kanału La Manche. Następnie uczestniczył w rajdzie na Spitsbergen, w operacji „Halberd" (współdziałał wówczas z „Piorunem", dotarł powtórnie do Malty), w konwojach atlantyckich i arktycznych.

Niszczyciel ORP "Garland" eskortował m.in. konwój do Murmańska, oznaczony symbolem PQ 16 poniósł wtedy ciężkie straty wskutek niemieckiego nalotu: poległo 25 ludzi, 43 zostało rannych, okręt doznał licznych uszkodzeń. Po remoncie ORP „Garland" powrócił do służby konwojowej. Pod koniec 1943 roku wziął udział w przygotowaniach do założenia alianckiej bazy na Azorach, w pierwszych miesiącach następnego roku operował u zachodnich wybrzeży Afryki, w kwietniu przeszedł na Morze Śródziemne, by w sierpniu ubezpieczać lądowanie na południu Francji.

We wrześniu ORP "Garland" znalazł się w składzie zespołu zwalczającego żeglugę nieprzyjaciela na Morzu Śródziemnym i Egejskim (19-09-1944 roku zatopił „U-407"). W październiku dołączył do sił inwazyjnych u wybrzeży Grecji, pod koniec listopada zapoczątkował ostatni etap bojowej służby na wodach okalających wyspy brytyjskie. Zwrócony został Royal Navy 24-09-1946 roku, sprzedany w rok później Holandii, przemianowany na „Marnix", służył jako szkolny okręt artyleryjski. Po wycofaniu ze służby sprzedano go belgijskiej stoczni złomowej, która w 1964 roku dokonała kasacji okrętu.

W czasie służby w PMW okręt parokrotnie przezbrajano. Poniższe dane dotyczą stanu na maj a1942 roku:
wyporność standardowa 1350 t, pełna 1854 t;
wymiary: 98,5 x 10,1 x 2,6 m;
uzbrojenie: 3 działa 120 mm, 1 działo 76 mm, 2 działka 20 mm, 8 najcięższych karabinów maszynowych, 4 wyrzutnie torpedowe 533 mm, 2 zrzutnie bomb głębinowych, 2 miotacze bomb głębinowych;
napęd: 2 zespoły turbin parowych systemu Parsonsa z przekładnią, 3 kotły wodnorurkowe trójwalczakowe, 2 śruby, moc maszyn 36 000 KM;
prędkość maksymalna 35,5 w; zasięg 5500 Mm przy 15 węzłach;
załoga 158 ludzi.
Jeśli chodzi o przezbrojenia, to w 1940 roku stan jak wyżej, ale bez 2 dział 20 mm, w 1943 roku zastąpiono 2 poczwórne nkm 2 dalszymi działkami 20 mm, a w 1944 roku w miejsce górnego dziobowego działa 120 mm zainstalowano wyrzutnie pocisków głębinowych „jeż", dodano kolejne 2 działka 20 mm oraz 2 miotacze bomb głębinowych.

tagi: polskie okręty wojenne, orp garland, polskie niszczyciele,