Haubica kal. 122 mm wz.1938

Haubica kal. 122 mm wz.1938

Haubica jest rodzajem działa, które różni się od armaty konstrukcją i przeznaczeniem, może strzelać pod kątem większym niż armata (do 65 stopni), a więc prowadzić ogień z zakrytych stanowisk oraz do ukrytych celów. Haubice są lżejsze od armat i mają krótsze lufy. Przy masie zbliżonej do masy armaty haubica może mieć większy kaliber i odpowiednio większą moc pocisku.



Radziecka haubica kal. 122 mm skonstruowana została tuż przed II wojną światową. Jest dziełem zespołu inżynierów, pracujących pod kierunkiem gen. Fiodora Fiodorowi cza Pietrowa. Należała do najwybitniejszych osiągnięć wojskowej myśli technicznej tego czasu. Surowy egzamin, jakiemu została poddana na polach bitewnych, dowiódł, że jest to broń najwyższej klasy. Nowatorskie rozwiązania techniczne, które w niej zastosowano, sprawiły, że i po wojnie spełniała wymogi pola walki i długo znajdowała się na uzbrojeniu armii Układu Warszawskiego, w tym także ludowego Wojska Polskiego.

Dane taktyczno-techniczne:
donośność - 11,8 km,
masa pocisku - 21,8 kg,
prędkość początkowa pocisku - 515 m/sek,
masa bojowa - 2,45 t,
szybkość marszu - 50 km/h,
szybkostrzelność - 6 strz./min.