Samolot torpedowy i bombowy Barracuda MK.II

Samolot torpedowy i bombowy Barracuda MK.II

W drugiej połowie lat trzydziestych dowództwo RAF ogłosiło konkurs na budowę nowoczesnego samolotu torpedowego i bombowego dla lotnictwa floty (Fleet Air Army), będącego godnym następcą znanych i szeroko stosowanych samolotów morskich Fairey Swordfish w układzie dwupłata, w tym czasie już przestarzałych. Warunki techniczne nowego samolotu brytyjskie ministerstwo lotnictwa sprecyzowało w dokumencie S.24/37 ogłoszonym w październiku 1937 roku.



Miał to być pokładowy samolot torpedowy, bombowy i rozpoznawczy, działający w każdych warunkach atmosferycznych. Opracowania projektu i budowy prototypu samolotu podjęły się dwie firmy: Supermarine oraz Fairey. W pierwszej firmie wykonano projekt samolotu Typ 322, a w firmie Fairey projekt maszyny Typ 100. Pod koniec 1938 roku zbudowano według tych projektów makiety samolotów, a w lutym 1939 roku po przeprowadzeniu badań ministerstwo lotnictwa zezwoliło na budowę dwóch prototypów porównawczych. W sześć miesięcy później zatwierdzono ostatecznie do produkcji seryjnej prototyp wykonany w wytwórni Fairey.

Podpisano od razu umowę na budowę 250 samolotów nazwanych, Barracuda, Początkowo prototyp miał być napędzany silnikiem rzędowym 24-cylindrowym w układzie X, potem zdecydowano się na lżejszy silnik rzędowy 12-cylindrowy Rolls-Royce Merlin 30 o mocy 927 kW (1260 KM). Układ górnopłata zapewniał dobrą widoczność i ułatwiał zamocowanie podwieszanego uzbrojenia. Prototyp oblatano 7 grudnia 1940 roku. Na wysokości 270 m osiągnął prędkość 430 km/h. Wypróbowano zrzut torpedy oraz bombardowanie z lotu nurkowego. W maju 1941 roku prototyp odbył loty próbne z pokładu lotniskowca HMS Victorius.

Po usunięciu usterek w prototypie przystąpiono do produkcji seryjnej 24 maszyn w wersji Mk.I. Pierwszy lot seryjnego samolotu nastąpił 18 maja 1942 roku, a pierwszy lot bojowy odbył samolot Barracuda Mk.I 10 stycznia 1943 roku. W 1943 roku rozpoczęto produkcję następnej wersji samolotu Barracuda Mk.II napędzanej przez silnik o większej mocy Rolls-Royce Merlin 32. Pierwszy samolot tej wersji wyprodukowano w marcu 1943 roku. Najpierw w samoloty Barracuda Mk.II został wyposażony angielski 827 dywizjon lotnictwa floty.

Potem samoloty te otrzymał 810 dywizjon. Bazowały one na pokładzie lotniskowca HMS Illustrious. Wylądowały one następnie we wrześniu 1943 roku w Salerno we Włoszech. Większą akcję bojową przeprowadzono 3 kwietnia 1944 roku z udziałem 42 samolotów Barracuda Mk.II, bazujących na lotniskowcach HMS Furious i HMS Victorious Barracudy wzięły wtedy udział w ataku na hitlerowski pancernik Tirpitz znajdujący się na wodach norweskich w Kaatfjord. Potem zwalczały niemieckie okręty podwodne na Morzu Północnym i Atlantyku.

Samoloty Barracuda Mk.II brały również udział w zwalczaniu okrętów japońskich na Pacyfiku oraz w bombardowaniu punktów oporu Japończyków na Sumatrze. Oprócz wersji Mk.I i Mk.II przystąpiono także w 1944 roku do produkcji wersji Mk.III przystosowanej wyłącznie do wykrywania i niszczenia okrętów podwodnych. W tym celu Barrocudy Mk.III wyposażono w bardziej doskonały radar typu ASV Mk.X.

16 listopada 1944 roku, oblatono pierwszy samolot Barracuda w wersji Mk.V napędzany silnikiem rzędowym Rolls-Royce Griffon 37 0 mocy 1487 kW (2020 KM). Wyprodukowano tylko 30 samolotów tej wersji. Ogółem we wszystkich wersjach zbudowano 2602 samoloty Barracuda w wytwórniach firm Fairey, Backburn, Boulton-Paul i Westland. Maszyny te były szeroko stosowane podczas II wojny światowej.

Na samolotach Barracuda latali także piloci polscy w latach 1944-45 w ATA (Air Transport Auxiliary) Unit Nr 6 Ferry Pool. Rozprowadzali oni drogą powietrzną Barracudy z fabryk i zakładów remontowych do jednostek lotniczych. Od 1946 roku Barracudy były używane jako samoloty treningowe.



Samolot angielski Fairey Barracuda Mk.II był trzymiejscowym samolotem torpedowym i bombowym, górnopłatem o konstrukcji całkowicie metalowej; podwozie klasyczne wciągane w locie; napęd: 1 silnik rzędowy 12-cylindrowy Rolls-Royce Merlin 32 o mocy 1207 kW (1640 KM); uzbrojenie: 2 karabiny maszynowe Vickers K kal. 7,62 mm, 1 torpeda kal. 46 mm o masie 731 kg albo 800 kg bomb; wyposażenie: m.in. radar ASV Mk.IIN.

Dane techniczne

wymiary: rozpiętość 15 m, długość 12,12 m, wysokość 4,62 m;
masy: całkowita (w locie) 6390 kg, własna 4240 kg; osiągi: prędkość maks. 480 km h
na wys. 1525 m i 384 km/h na wys. 535 m, czas wznoszenia na wys. 1525 m - 6 min,
pułap 5060 m, zasięg 972 km.

samoloty brytyjskie,