Włoski pancernik Andrea Doria w czasie wojny

Włoski pancernik Andrea Doria w czasie wojny

Po ukończeniu generalnego remontu w dniu 20-X-1940 roku pancernik przybył do Tarentu. Tarentu. Tam wszedł w skład 5 Dywizjonu 1 Eskadry i tym samym dołączył do bliźniaczego Caio Duilio. W czasie słynnego nalotu brytyjskich samolotów torpedowych na Tarent (11 listopada) Andrea Doria nie ucierpiał, mimo że okręt nie był w pełnej gotowości bojowej W dniu 12 listopada pancernik pośpiesznie przeszedł do Genui a następnie do La Sezia. W tamtejszym arsenale przeprowadzono końcowe prace wyposażeniowe.



Na początku grudnia pancernik ANDREA DORIA opuścił La Sezia i wraz z pancernikiem Vittorio Veneto wypłynął w kierunku brytyjskich okrętów biorących udział w operacji „Excess". Włoskie jednostki nie odnalazły jednak zespołu brytyjskiego i powróciły do La Spezia 11 grudnia.

W lutym 1941 roku Andrea Doria wraz z innymi okrętami włoskiej floty brał udział w poszukiwaniu brytyjskich jednostek, które ostrzelały Genuę. Ponownie nie nawiązano kontaktu i okręty wróciły do La Spezia po drodze zawijając do Neapolu.

W sierpniu 1941 roku pancernik przeszedł do Tarentu. Tam stacjonował aż do grudnia, kiedy to nadarzyła się okazja do wyjścia w morze. Okręt został wyznaczony do dalekiej osłony konwoju „M 41" udającego się z Tarentu do Benghazi. Operacja zaczęła się 13 grudnia, a już następnego dnia pancernik był w bazie. Podobną akcję przeprowadzono w dniach 17-19 grudnia. Tym razem zespół osłony uzupełniały pancerniki Littorio i Guilio Cesare, dwa ciężkie krążowniki i dziesięć niszczycieli. Doszło do spotkania z okrętami brytyjskimi i potyczki znanej jako Pierwsza Bitwa koło Sirte. Starcie pozostało nierozstrzygnięte a okręty włoskie powróciły do Tarentu.

W styczniu 1942 pancernik Andrea Doria wziął udział w operacji „M 43", czyli przeprowadzeniu trzech konwojów z Messyny i Tarentu do Afryki. Okręt razem z pancernikami Littorio i Guilio Cesare, dwoma ciężkimi krążownikami i ośmioma niszczycielami tworzył zespół dalekiej osłony. Po wykonaniu zadania włoskie okryty wróciły do Tarentu 5 stycznia.

Była to ostatnia akcja bojowa pancernika Andrea Doria. Resztę 1942 roku i znaczną część 1943 okręt spędził w bazie. Wyjątkiem były krótkotrwałe rejsy dla podtrzymania gotowości bojowej. Było to spowodowane zarówno ogólną sytuacją na Morzu Śródziemnym jak i niewystarczającym zaopatrzeniem w paliwo. Okręt w swojej dotychczasowej działalności przebył 10257 Mm i spędził na morzu 588 godzin. Przeprowadzono łącznie 36 misji w tym: dwa poszukiwania nieprzyjaciela, trzy eskorty konwojów, trzynaście przebazowań i osiemnaście rejsów ćwiczebnych.

W dniu 9 września 1943 roku pancernik udał się na Maltę, co stanowiło dopełnienie warunków kapitulacji Włoch. Tam pozostawał do 8 czerwca 1944 roku, kiedy to został przesunięty do Augusta a następnie do Syracuse. Do Tarentu powrócił dopiero 14 marca 1945 roku.

Po zakończeniu wojny w Europie pancernik Andrea Doria został przeniesiony do Syracuse gdzie pozostawał do 13 grudnia 1949 roku. Po remoncie przeprowadzonym w Tarencie, pancernik dwukrotnie służył jako okręt flagowy włoskiej floty od 10 listopada 1949 do 9 grudnia 1950 roku i od 9 marca 1951 do maja 1953 roku. Następnie okręt wykorzystywano w charakterze jednostki szkolnej z bazą w Tarencie. Doskonalili na nim swoje umiejętności nie tylko artylerzyści ale też specjaliści innych profesji. Służba okrętu trwała do 16 września 1956 roku. Następnie okręt przeszedł do La Spezia, gdzie począwszy w dniu 1 listopada 1956 roku
rozpoczęto jego złomowanie.

Dane taktyczno-techniczne po przebudowie rok 1941

Data położenia stępki.........................24.03.1912
Data wodowania.............................30.03.1913
Data oddania do służby.......................13.03.1916
Stocznia...........................Arsenale Mllltare Marittimo dl La Spezia.
Modernizacja............................08.04.1927 - 20.10.1940.
Stocznia.........................Cantieri Navali dell’ Adriatico w Trieście
Wyporność...................-..............28700 t (standard). 28882 t (pełna)
Długość.....................................186,9 m
Szerokość...................................28,0 m
Zanurzenie..................................10,362 m (przy pełnej wyporności)
Maszyny..............................dwie turbiny Belluzzo o łącznej mocy 75000 KM;
osiem kotłów typu Yarrow, dwie trójpłatowe śruby
Prędkość.............................26 w (27 w na próbach)
Paliwo...............................2552 ton
Zasięg...............................4250 mM/13 w, 3390 mM/20 w, 1700 mM/24 w
Opancerzenie...................100 mm - 250 mm burty, 80 mm + 30 mm pokład poziomy, 40
mm pokład skośny, 260 mm - 290 mm barbety, 280 mm (max) wieże artylerii głównej, 120 mm (max) wieże artylerii średniej
Uzbrojenie.....................10 x 320 mm (2x3, 2x2), 12 x 135 mm (4x3), 10 i 90 mm (10x1), 15 x 37 mm (6x2,3xl),16 x 20 mm (8x2)
Załoga.................36 oficerów, 1400 podoficerów i marynarzy.