U-Booty typ XXI

U-Booty typ XXI

Pierwszy okręt tego typu U – 2501 został zbudowany w maju 1944 roku. Ten i 5 następnych z powodu licznych usterek nie weszło do służby lecz zostały użyte do dalszych prac badawczych mających poprawić osiągi okrętów typu XXI. Na krótko przed końcem wojny w marcu 1945 roku wszedł do służby liniowej U-2511, którym dowodził kpt. A. Schnee. Kilka innych okrętów przechodziło zgrywanie załóg. W tym okresie niemieckie U-booty nie odnosiły już takich sukcesów jak w latach 1940-1942 do historii należały wyczyny takich dowódców, jak Gunter Prien U-47, Otto Kretschmer U-99, czy Joachim Schepke U-100.



Stada U-bootów atakowały słabo bronione konwoje alianckie topiąc setki statków przy małych stratach własnych. Sytuacja uległa zmianie w 1943 roku alianci znacznie wzmocnili eskortę konwojów, a ponadto utworzyli specjalne grupy poszukująco - uderzeniowe do niszczenia U-bootów.

Na szeroką skalę wprowadzono radar oraz dziobowe miotacze pocisków głębinowych „jeż”. Znacznej poprawie uległo wyszkolenie załóg oraz taktyka zwalczania U-bootów, z którymi do walki rzucono masowo także lotnictwo. W takich warunkach trudno było Niemcom osiągać sukcesy straty natomiast rosły gwałtownie. W dniu kapitulacji Niemiec rozkaz o zaprzestaniu działań wojennych zastał niektóre okręty wojenne na morzu ogromna większość U-bootów usłuchała rozkazu i poddała się aliantom, lecz nie wszystkie...

Wspomniany U-2511 działający u wybrzeży Norwegii zaatakował skutecznie torpedami brytyjski krążownik, którego eskorta nie zdołała wytropić U-boota i pozwoliła mu uciec. Atak ten świadczy o ogromnych zaletach nowych U-bootów gdyby weszły one masowo do służby kilka lat wcześniej, być może wynik walk na Atlantyku byłby zupełnie inny.

Całkowity czas budowy w stosunku do poprzednich metod został obniżony z 22 miesięcy do zaledwie 9 mimo coraz trudniejszej sytuacji w III Rzeszy. W końcu, zbyt optymistyczne plany nie zostały spełnione z powodu pogarszającej się sytuacji wojennej i tak zwanej choroby wieku dziecięcego nieuniknionej w przypadku tak złożonego projektu. Ale i tak zdołano zbudować 119 jednostek typ XXI zostały one ukończone i przekazane marynarce w czasie krótszym niż rok od 28 czerwca 1944 roku do maja 1945 roku.

Okręty typu XXI były dobrze zaprojektowane i nie przypominały w żaden sposób budowy poprzednich typów. Nowy kształt kadłuba został zaprojektowany z myślą o osiąganiu dużych prędkości podwodnych, jego kształt odzwierciedlał zmiany w projekcie: wszystkie wcześniej budowane okręty podwodne zasadniczo wywodziły się z statków nawodnych, ten typ został zbudowany jako prawdziwy okręt podwodny po raz pierwszy. Opływowy kształt kadłuba i wieży dowodzenia spowodowało znaczne zredukowanie wytwarzanego hałasu co powodowało znaczne utrudnienie w wykryciu okrętu. Co więcej, wydajność silników była prawie dwukrotnie większa w zanurzeniu okręt osiągał prawie 18 węzłów choć przez krótkie chwile.



Co prawda nie można całkowicie wyeliminować wykrywalności przez Sonar lub ASDIC ale w przypadku okrętów typu XXI okazało się to o wiele trudniejsze niż w przypadku okrętów starszych typów, ze względu na zoptymalizowany kształt i cichą pracę silników. Okręty były w stanie także płynąć znacznie szybciej w trybie cichym, niż dotychczas.

22 okręty podwodne typu XXI zostały zniszczone przez aliantów w stoczniach, 84 zostały zatopione przez załogi admirała Doenitza, 12 okrętów w stanie nienaruszonym przejęły państwa alianckie Anglia, Francja, Rosja i Ameryka w celu przetestowania. Typ XXI był pierwowzorem budowanych jeszcze długo po wojnie okrętów podwodnych z napędem klasycznym.

Dane techniczne:
Wyporność: nawodna - 1621 t; podwodna - 1819 t
Wymiary: długość:76,7 m, szerokość 6,6 m maksymalna 8 m, zanurzenie 6,3 m
Napęd: 2 silniki wysokoprężne po 2000 KM
2 silniki elektryczne po 2500 KM
2 silniki elektryczne po 83 kW do ruchu „cichego" (max. 6w)
Szybkość max. nawodna: 16.6 w
Szybkość max. podwodna: 17,2 w
Zasięg max. 11500 Mm
Głębokość zejścia pod wodę: 133 m (max. 200 m)
Uzbrojenie: 6 wyrzutni torped 533 mm (23 torpedy)
4 x 20 mm działka plot (2 x II)
Załoga: 5 oficerów i 52 marynarzy