Zespół Mistel

źródło: wikipedia

Zespół Mistel

Zespół „Mistel", to machiny Luftwaffe, zaprojektowane z początkiem 1944 roku i też zaliczane do tajnych broni. Pod tą nazwą krył się zespolony układ dwóch samolotów: dolny był bezzałogowym bombowcem, wypełnionym masą około 4000 kg materiału wybuchowego, górny, ustawiony na jego grzbiecie, spełniał zadanie załogowego nosiciela. W postaci takiej „piramidy" zespół startował z lotniska operacyjnego i jego rozłączenie następowało dopiero w rejonie planowanego ataku.



Prowadzący pilot sygnałami radiowymi wnosił ostatnie poprawki na podstawie wskazań celownika żyroskopowego i „ustawiony" w ten sposób samolot już bez jego pomocy zmierzał do wybranego obiektu. Była to techniczna improwizacja, dowód gorączkowego poszukiwania nowych rozwiązań w powietrznych zmaganiach. Do zespołów „Mistel" Niemcy przeznaczyli wycofane już z eskadr bombowych dwusilnikowe samoloty Junkers Ju 88 starszych wersji.

Sporo tych samolotów czekało na kasację, mieli zatem w czym wybrać, zwracając główną uwagę na stan jednostek napę do wy cli i urządzeń pilotażowych. Nosicielami tych „latających bomb" były samoloty myśliwskie Me 109 i FW 190 różnych wersji wyposażone w zdwojony system sterowania i kontroli pracy silników. Czynności pilota dublowane były w kabinie znajdującego się pod nim bombowca od momentu wejścia na drogę rozbiegu aż do chwili wyczepienia w pobliżu celu. Najwięcej trudności sprawiał start dwóch połączonych samolotów, kończący się często katastrofą. Dla uniknięcia poważniejszych strat i zniszczeń na własnych lotniskach loty treningowe odbywały się z ładunkiem neutralnym, zamienianym na materiał wybuchowy dopiero przed lotem bojowym.

Zespołami „Mistel" Niemcy przeprowadzili serię ataków na alianckie okręty i statki w Zatoce Sekwany pod koniec czerwca i w lipcu 1944 roku. Operowały one zazwyczaj w bezksiężycowe noce, nie odnosząc jednak zakładanych sukcesów, choć nie była to broń lekceważona. Według szacunkowych obliczeń, Niemcy zmontowali 200 „Misteli" w kilku różniących się kombinacjach, ale z przyczyn technicznych i wskutek alianckich bombardowań nie wszystkie mogły wystartować.

Ze źródeł radzieckich wynika, że pojawiły się one także na froncie wschodnim: w kwietniu 1945 roku zespołami „Mistel" nieprzyjaciel usiłował zniszczyć mosty i przeprawy na Odrze. Z dwunastu użytych w tym czasie dwa zostały zestrzelone przez pilotów myśliwskich, jeden poszedł na konto artylerii przeciwlotniczej, pozostałe nie trafiły w cel.